การฝึกสมาธิเจริญภาวนาวิชชาธรรมกาย : หน้า 276/280

๓. อย่ากังวลถึงการกำหนดลมหายใจเข้าออก เพราะการฝึกสมาธิเจริญภาวนาวิชชาธรรมกาย อายการนอกโลกสีสม คือสิ่งความสงบเป็นบทเบื้องต้น เมื่อเกิดนิมิตเป็นดวงสว่างแล้วค่อยเจริญวิปัสสนาในภายหลัง จังไม่มีความจำเป็นต้องกำหนดลมหายใจเข้าออกแตประการใด ๔. เมื่อเลิกจากนั่งสมาธิแล้ว ให้ตั้งใจไว้ที่ศูนย์กลางกายที่เดียว ไม่ว่าจะอยู่ในอริยาบถใดก็ตาม เช่น ยืน เดิน นอน หรือ้นั่งดีด อยู่ยามที่ตั้งจิตไว้ที่อื่นเป็นอุปก ให้ตั้งใจบริการภาพภาวนาพร้อมกันนักถึงบริการนิมิตเป็นดวงแก้วใสคว้า คู่ตลอดไป ๕. นิมิตต่างๆ ที่เกิดขึ้นจะต้องน้อมไปถึงที่ศูนย์ กลางกายทั้งหมด ถ้านิมิตที่เกิดขึ้นแล้วหยไปก็ไม่ต้องตามหา ให้ความนาบประคองใจต่อไปตามปกติในที่สุดเมื่อจิตสงบ นิมิตย่อมปรากฏขึ้นใหม่อีก สำหรับผู้ที่ต้องการฝึกสมาธิเบื้องเพื่อให้เกิดความสมใจ เป็นการพักผ่อนหลังจากปฏิบัติหน้าที่การกิจประจำวัน โดยยังไม่ปรารถนาจะทำให้ถึงที่สุดแห่งกองทุกข้อง การฝึกสมาธิเบื้องต้นเท่าที่กล่าวมาทั้งหมดนั้น ก็พอเป็นปัจจัยให้เกิดความสุขได้พอสมควร เมื่อซักซ้อมปฏิบัติอยู่เสมอๆ ไม่ทอดทิ้ง จนได้ดวงมรรคแล้ว ให้มั่นประคองดวงจงมรรคันไว้ตลอดชีวิต และอยากจะทำความชั่วอีก เป็นอันมันใจได้ว่าดังอย่างไรซาตันนี้พึงพึ่งพี่งที่ขะดีพอสมควร คืเป็นหลักประกันว่าจะไม่ต้องตกนรกและทั้งชาตินี้ และชาติต่อๆ ไป ประโยชน์ของการฝึกสมาธิ ๑. ผลตอinet own ๑.๑ ด้านสุขภาพจิต ส่งเสริมให้คุณภาพของใจขึ้นคือ ทำให้จิตใจผ่องใส สะอาด บริสุทธิ์ ส่งเบี่ยงเบน ปอดโป่ง โลง เบา สบาย มีความจำและสติปัญญาดีขึ้น ส่งเสริมสมรรถภาพทางใจ ทำให้คิดอะไรได้รวดเร็ว ถูกต้อง และเลือกคิด