ความหมายและคุณค่าของทรัพย์ในคนดี : หน้า 239/280

พระภาวนาวิริยคุณ (ทัตตชีโว ภิกขุ) คนมีบุญแต่ละคนย่อมมีทั้งโลภดีทรัพย์ และอิทธิฤทธิ์ทรัพย์ (คนที่มีโลภดีทรัพย์ แต่ไม่มีอิทธิฤทธิ์ทรัพย์ไม่เรียกว่าคนดี หรือคนมีบุญ แต่เรียกว่าคตเดียว) โลภดีทรัพย์ของคนมีบุญก็คือ สังหาริมทรัพย์ และอสงฆริมทรัพย์ที่เขาครอบครองอยู่ ส่วนอิทธิฤทธิ์ทรัพย์ก็คือคุณธรรมประจําตัวตลอดนิสัยดีๆ ของเขา เช่น สทำสมาปทสีลสมาปทาจากสมาปทา และปัญญาสมาปท เป็นต้น เพราะฉะนั้น การคบคนดี ย่อมเป็นการเก็บทรัพย์ไว้ในรูปแบบหนึ่ง ยามใดที่เรามีปัญหาเดือดร้อนเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ เขาก็เป็นที่พึ่งให้เราได้ ทั้งด้านโลภดีทรัพย์ และอิทธิฤทธิ์ทรัพย์ ส่วนการสร้างเครือข่ายคนดี ย่อมเป็นการสร้างขุมทรัพย์ ขนาดหม้อข้ในหมู่บ้านชุมชนหรือสังคม ดังนั้น ชุมชนใดมีเครือข่ายกิ่งก้านมิตร ก็เท่ากับมีขุมทรัพย์เคลื่อนไหวขนาดมหึมา ประชุมชุนแม่ขุมทรัพย์นี้จะไม่เป็นสาธารณะ ดังเช่นหนองน้ำหรือบึงใหญ่ที่ทุกคนจะสามารถใช้อาบกินได้โดยไม่จำกัดติตาม อธิบายทรัพย์ คือคุณธรรมอันประเสริฐในจิตใจของคนดี มีอยู่ ๗ ประการ คือ ศีลาภิสิลิสิทธิ โอปาตป์ปะ พาหุสัจจะ (ความเป็นผู้คู่แผ่นเรียน) จากะ และปัญญา อริยทรัพย์ ๗ ประการนี้ เป็นทรัพย์อันประเสริฐที่นำมาซึ่งใจทุกเมื่อ เป็นทรัพย์ที่ไม่รู้จักหมด เป็นทรัพย์ที่ใช้ยิ่งเพิ่ม เป็นทรัพย์ที่ใครปล้นไม่ได้ ทำลายไม่ได้ และเป็นทรัพย์ที่เก็บข้ามชาติได้ ความยั่งยืนแห่งคุณสมบัติดีของคนดี ๒๓๙