กรรมและวิบาก: การเข้าใจต้นกำเนิดสภาพชีวิต : หน้า 77/280

พระภาวนาวิริยคุณ (ทัตตชีวา ภิกขุ) ๓.๑) โลกนี้มีที่มา หมายความว่า การที่สุตโลหหรือ คนเราจะมีสภาพอย่างไร ไม่ว่าจะเป็นด่านรูป่างตา ฐานะ ความเป็นอยู่ สติปัญญา ตลอดจนสังสันดาน ล้วนมีสาเหตุทั้งสิ้น และสาเหตุนันก็คือ "กรรม" ที่ตนเป็นผู้ก่อขึ้นเองในอดีต ดัง พุทธภาษิตที่ยกมาว่าแล้วในเรื่องกุฎแห่งกรรมว่า "สัตว์ทั้ง หลายมีกรรมเป็นของตน" นันคือ ผู้ที่เคยสั่งสมกรรมดี หรือ บุญไว้มาในอดีตชาติ ย่อมได้อัญเชิญมาสมบูรณ์ทุกด้าน ในชาตินี้ และบุญนันยังจะส่งผลต่อไปในปัจจุบันชาติด้วย ส่วน ผู้ที่เคยสร้างกรรมชั่วหรือบาปด้วยการทำผิดศิลใวามในอดีต ชาติที่แล้ว ก็จะประสบแต่เวรทุกกรรมในปัจจุบันชาติอีก พระพุทธองค์ ได้ตรัสถึงวิบากกรรมอย่างเบาที่สุดไว้ใน ทุจริตวิปากสูตร ดังนี้ วิบากแห่งปฐมนิยมอย่างเบาที่สุด ย่อม อำนวยผลให้เป็นผู้มีอายุสั้น วิบากแห่งอินนาทานอย่างเบาที่สุด ย่อม อำนวยผลให้เป็นผู้ยากจน วิบากแห่งกาเมสุจฉาจารอย่างเบาที่สุด ย่อมอำนวยผลให้เป็นผู้มึศตรูและเมีวร อ้างอิง: องค์อุดมมรรค ๒๗/๔/๑๓