ข้อความต้นฉบับในหน้า
พระภวาวีรวีคุณ (ทัตติวิโร ภิกขุ)
วิชาความเป็นมนุษย์ให้แก่องค์สนิก กล่าวให้ธรรมะของพระภิษุนัน
มีคุณค่ายิ่งใหญ่กว่าจตุปัจจัยไทยธรรมเล็กๆ น้อยๆ ที่สนิก
แต่ละคนถวายให้ท่านอย่างเท่าเทียมกันไม่ได้เลย แต่การที่มีจฉา
ทิฐิสุขไม่ได้รับรสพระธรรมจากสงฆ์โดยตรงเอง ก็เพราะตน
ไม่รู้จักแสวงหาใช่หรือไม่ กรณีเช่นนี้จะโยนความผิดไปให้สงค์
ยอมไม่ถูกต้อง
ในทางกลับกัน ใครก็ตามที่เห็นว่า “ทานมีผล” คือมีผล
ดีจริง มีประโยชน์จริงทั้งแก่ผู้ให้และผู้รับ ไม่ว่าจะเป็นการทาน
ในลักษณะแบ่งปัน คือ ปันกันกิน ปันกันใช้ ปันกันอยู่ (ไม่พยายาม
หาทางครอบครองที่ดินไว้เป็นสมบัติของตนอย่างมากมายแต่ผู้
เดียว โดยไม่คำนึงถึงผู้ขัดสนอย่างไร้ ที่ไม่มีที่ดินทำมาหากินหรือ
อยู่ลำบาก) หรือการทำทานในพระพุทธศาสนาก็ดีตาม แล้วตั้งใจ
ทำทานเป็นนิสัย ตลอดจนชักชวนก็แนะน ให้เห็นคุณค่า
ของการทำทาน ความเห็นถูกเช่นนี้ชื่อว่า “สัมมาทิฏฐิ”
สรุป
สาระสำคัญเกี่ยวกับเรื่องทาน คือ ความเห็นที่ว่า “การ
ทำทานมีผล” นั่น เป็นเรื่องสภาพของใจคนที่อร่อยด้วย “เมตตา
จิต” กล่าวคือ เมื่อคนเองมีความสุข เนื่องจากมีความสบาย
กับเรื่องปัจจัย ๔ มีความรู้ความสามารถ ตลอดจนมี
อุปกรณ์ต่างๆในการประกอบสัมมาอาชีพ มีความรู้สึกปลอดภัย