พระอวาณวิริยคูณ (ทัตติไว วิภูขุ) : หน้า 165/280

พระอวาณวิริยคูณ (ทัตติไว วิภูขุ) ผู้ชอบกินสินบน รีดไถประชาชน วิ่งฉิยะคิดว่าไม่เป็นธรรม และไม่ชอบสมาทานอุโบสถศีล ในวันอุโบสถวันหนึ่ง พระราชาตรัสสั่งให้มถวายข้าราชบริพารมา เผ่า แล้วตรัสถามถึงการสมาทานอุโบสถศีล ทุกคนก็อตอบว่าสมาทานอุโบสถศีลกันถ้วนหน้า แม้แต่โรหิตผู้นั้นซึ่งไม่เคยสมาทานเลย ก็พูดคำเดียวว่าสมาทานแล้วพยะค่ะ แล้วหลบหน้าจากปราสาทไป ภายหลังตอบมา ได้มีอาณัติผู้หนึ่งเข้าไปทักทายว่า เหตุใดเขาจึงพูคำเที" พราหมณ์อุโบสถนั้นจึงแก้ตัวว่า เมื่อเขาลับบ้านในตอนเย็นวันนั้นเขาก็จะไม่บริโภคอาหารเย็น คือจะรักษาอุโบสถในเวลากลางคืน การปฏิบัติเช่นนี้ ยอมถือได้ว่าเขารักษาอุโบสถได้ครึ่งวัน เมื่อปรโทษกลับถึงบ้านแล้วเขาก็ปฏิบัติชื่นที่กลางไว้นี้คือความดีประการแรกของปรโทษผู้มีสัจจะชอบทุจริต อยู่ม่วงหนึ่ง มีสัตย์ผู้อยู่ม่วงยืนฟ้องคดีคับปรโทษ เมื่อยังไม่ได้โอกาสที่จะกลับบ้าน เธอก็ไม่ ละเลยที่จะสมาทานอุโบสถ เมื่อใกล้เวลา นางจึงเริ่มบ้วนปาก เพื่อจะสมาทานอุโบสถ ขณะนั้นบังเอิญมีผู้นำมามวงสุกมาให้พราหมณ์ ผู้ชอบกินสินบนมาวนึ่ง พราหมณ์อุโบสถรัวา หญิงนั้นเตรียมจะสมาทานอุโบสถ เขาจึงส่งมาม่วงให้หญิงนั้น พร้อมกับพูดว่าจำงรับประทานมาม่วงนี้ก่อน แล้วค่อยสมาทานอุโบสถ หญิง