การบูชาบุคคลที่ควรบูชา คัมภีร์ปฏิรูปมนุษย์ เล่ม 1  หน้า 51
หน้าที่ 51 / 280

สรุปเนื้อหา

บทความนี้พูดถึงแนวคิดเกี่ยวกับการบูชาบุคคลที่ควรบูชา ซึ่งหมายถึงการยกย่องความดีและความสามารถของบุคคล ทั้งในด้านคุณธรรม และการทำคุณประโยชน์แก่ผู้อื่น โดยแบ่งบุคคลที่ควรบูชาออกเป็น 4 กลุ่ม ได้แก่ บุพการี ครูอาจารย์ บรรพบุรุษ และบุคคลที่มีศีลและคุณธรรมสูง ซึ่งการบูชานี้เป็นการแสดงออกถึงความปรารถนาดีและเคารพต่อผู้ที่มีอุปการคุณต่อตนเองในด้านต่างๆ

หัวข้อประเด็น

-การบูชา
-บุคลสำคัญในชีวิต
-คุณธรรม
-ศีลและคุณธรรมของบุคคล

ข้อความต้นฉบับในหน้า

พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหามงกุฎเกล้าฯ พระมหากษัตริย์รัชกาลที่ ๙ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ชื่อว่ามีความคิดเห็นเป็น "มิจฉาทิฏฐิ" ๓. ความคิดเห็นเกี่ยวกับการบูชาบุคคลที่ควรบูชา การบูชา คือ อะไร การบูชาในบริบทนี้ หมายถึง การยงคุณความดีและความสามารถของบุคคล คำว่าความดี หมายถึงคุณธรรม อันเป็นลักษณะนิสัย และพฤติกรรมประจำตัวบุคคล หรืออาจหมายถึงการทำคุณประโยชน์แก่ผู้อื่นแก่สังคมส่วนรวม ด้วยความปรารถนาดีอย่างบริสุทธิ์ใจ เช่น การทำสงเคราะห์ราษฎรสงเคราะห์ เป็นต้น ใครคือบุคคลที่ควรบูชา บุคคลที่ควรบูชา อาจแบ่งออกได้เป็น ๔ กลุ่ม คือ ๑) บุคคลที่มีพระคุณต่อเราโดยตรง และยังมีชีวิตอยู่ ที่สำคัญที่สุดคือ บุพการี (มารดาบิดา) ของเรา รองลงไปก็คือครูอาจารย์ ญาติผู้ใหญ่ ผู้นับถือบูชา ที่ปฏิบัติ ตลอดจนผู้มีอุปการคุณแก่เราในด้านต่างๆ ๒) บรรพบุรีูของเรา และของชาติ ผู้อาลักษณ์ไปแล้ว ๓) บุคคลที่เพียบพร้อมด้วยศีลและคุณธรรมต่างๆ ผู้ซึ่งประสบความสำเร็จในชีวิต ในธุรกิจการงาน และทำประโยชน์เป็นอันมากให้แก่สังคมโดยรวม สมควรยกย่องให้เป็นแบบอย่าง
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More