กรรมและผลแห่งการเกิดใหม่ในวรรณกรรม : หน้า 166/280

นั่นจึงรับมะม่วงจากญี่ปุ่นมารับประทาน นี่คือความดีประการที่สองของพราหมณ์ภูริโธ ครั้นเมื่อโลกนี้ไปแล้ว พราหมณ์ภูริโธนี้ได้ไปเกิดใน มณฑลทองอันงามเรืองรอง เป็นเทพบุตรรงามส่งแวดล้อมด้วยเทพกัญญาหญิงหัตถีพนเป็นบริวารเฉพาะในเวลากลางคืน ซึ่งเป็นผลของกุคจรรรม ๒ ประการที่ทำไว้ แต่เพราะวิบากกรรมที่สั่งสมไว้ ในเวลารุ่งอรุณ เทพบุตรนั้นก็จะคลายสภาพเป็นรดเข้าไปสู่สวนอัมพวา มีรูปงามสูงผอมขนาดต้นตน มีใบเตียดว่ารง เสมือนดอกทองกวาวที่บานสะพึงเต็มตัน นิวมือทั้งสิบทิวมีเล็บโตเท่าออขนขนาดใหญ่ เขาเอาเล็บกรีดกัณฑ์เนื้อที่แผนหลังของตนออกมากิน เสวยทุกเวทนาร้องโอดครวญอยู่ ครวเมื่อพระอาทิตย์ตก ร่างของปรติก็หายไป บังเกิดเป็นร่างเทพบุตร งามสง่าขึ้นมาทันที พระบรมศาสดาตรัสสรุปผลแห่งกรรมของเวมนิกเปรต นั่นว่า การที่เวมนิกเปรตนั้นได้เสวยยอดเป็นเทิบย์ แสดงล้อมด้วยหญิงฟ้อนหมีนหกพันเป็นบริวารบำรุงบำเรอ เป็นผลจากการรักษาอุโบสถครั้งวัน การได้ส่วนอัมพวา อันมีปริมณฑล ๓ โยชน์ เป็นผลจากการให้มะม่วงแกสตรีผู้สมานอุโบสถ แต่เพราะเหตุแห่งการกินสินบน ตัดสินคดีอย่างไม่เป็นธรรม จึงต้องจักวักเนื้อนแผ่นหลังกิน จากเรื่องทั้ง ๒ ที่มาเป็นตัวอย่างนี้ เป็นเรื่องของผู้มี