การทานและธรรมะในชีวิต : หน้า 42/280

ในชีวิต มีธรรมะที่ก่อให้เกิดความเข้าใจเรื่องโลกและความเป็น ไปของชีวิตตามจริง จึงคิดอยากให้ผู้อื่นเป็นเช่นตนบ้าง ด้วย การแบ่ง buสิ่งที่ตนมีให้ สภาพจิตใจเช่นนี้เป็นจิตที่พัฒนาความ รับผิดชอบต่อผู้อื่นมาในระดับหนึ่ง ครั้งเมื่อทนจนเกิด เป็นนิสัย ก็ ตระหนักได้เองว่า “การทานามีผลดีจริง ๆ นะ” บุคคลที่มีสภาพจิตใจอปโร่ด้วยเมตตามิต เช่นนี้ ชื่อว่าสมมาทิฏฐิ ในทางกลับกัน บุคคลที่มีจิตใจมืดมนอยู่ด้วยอำนาจอิสร เสรีอำนาจความโลภ ความโกรธ ความหลง เอือบาบิชามจิตใจ กัดกร่อน บีบคั้นจิตใจให้ติดตะเหนี่ย รู้มาล เอาเปรียบ คนอื่น เห็นแก่ตัว ยิ่งมิ่งอยากได้ มีความรู้สึกไม่ปลอดภัยในชีวิ ดถ้าไม่ได้อบโกยทรัพย์สินรอบข้างมาเป็นของตน ไม่มีความรู้ สึกธรรมะเพราะห่างไกลบันฑิต จึงเห็นผิดด้วยเรื่องต่างๆ เช่น เห็น ว่าบุญบาปไม่มี คิดเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเหตุและผลไม่ออ จึงขาดโยนิโสมนัสธรรม คิดเห็นว่าการทำทานไม่มีผล จึงไม่คิด แบ่งปันอะไร ๆ ให้ใครทั้งสิ้น บุคคลที่ขาดเมตตาธรรม และ ความรับผิดชอบต่อผู้อื่นนี้ ชื่อว่าสมมาทิฏฐิ