เรื่องราวของพระภาวนาวิริยุคุณ : หน้า 193/280

พระภาวนาวิริยุคุณ (ทัตติชิโต ภิกขุ) เย็นแล้วทานก็มาอธิษฐานขอเจ้าอีก" กล่าวจนเขาก็ย่ำให้สุ่มก่อน กดพระเถระ ท่านจึงรีบปักต้นไม้ ขึ้นไปนั่งอยู่บนกิ่งไม้ซึ่งสูงจาก พื้นดินประมาณ 2 เมตร สุนัขเหล่านี้พากันล้อมโคนไม้ไว้ เมื่อสุนัขไม่สามารถกดพระเถระได้ นายพรานจึงแทง ฝ่าเท้าของท่านด้วยปลายลูกศร แม่นางจะอ่อนอวนขอให้เขา หยุดแทง แต่เขากลับกระหน่ำแทงหน้าหันขึ้น เพราะได้รับความ เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ฉันไม่สามารถกุมสติได้ จิวรของท่าน จึงหลุด และตกลงมาคลุมร่างของนายพราน ตั้งแต่ศีระจรดพื้น เหล่าสุนัขเห็นเช่นนั้นจึงรีบกันเข้าไป ด้วยสำคัญว่า พระเถระตกลงมา แล้วข้าก็กัดดินเนื้อของนายพราน จนเหลือแต่ กระดูก แล้วออกมายืนมองอยู่ห่างๆ พระเถรจึงหักกิ่งไม้ แห่งกิ่งหนึ่งง้างไปที่ฝูงสุนัขนั้น เหล่าสุนัขแหงนหน้าขึ้นไป เห็นพระเถร ก็ตัวว่าน่ากลัวผู้เป็นเจ้าของแล้ว จึงพากัน หนีเข้าไป พระเถรลงจากต้นไม้แล้วไปสู่สำนักของพระบรมศาสดา เพื่อรายลบลาลว่าศิลของตนเองหรือไม่ เนื่องจากจิริว ของท่านหล่นลงไปคลุมร่างของนายพราน พระบรมศาสดาทรงสดับเรื่องราวของพระเถร แล้วตรัส ตอบว่า "ศิลของเธอไม่ด่างพร้อย สงบเคราะห์เธอยังมีอยู่ เขากระทูร้ายต่อเธอไม่ปรากฏร้าย จึงถึงความพินาศ มีใช่ คุณสมบัติของคนดีที่โลกต้องการ 193