โครงการบวชขอบสิกาแก้วหน่อยอ่อน ๑ ล้านคน : หน้า 13/164

โครงการบวชขอบสิกาแก้วหน่อยอ่อน ๑ ล้านคน ถิ่นเศรษฐีชุบชีวเป็นปริญญา ถิ่นเศรษฐีนี้พอบวชแล้ว ถามว่า "ท่านผู้เจริญ อะไรเป็นสูงสุดแห่งบรรพชาของท่าน .." ปริญญา. นางผู้เจริญ บุคคลรตะทำกรรมในกลิ่น ๑๐ แล้ว พึงมามอบให้บุตรบ้าง, พึงเรียนวะพันหนึ่งบ้าง, นี้เป็นประโยชน์สูงสุดแห่งบรรพชาของพวกเรา. ถิ่นเศรษฐี. คิดไม่อาจจะยังตามให้เกิดได้ก่อน, แต่ก็เรียนวะพันหนึ่ง พระผู้เป็นเจ้า. ลำดับนั้น ปริพาชกกล่าวนั้น ยงนางให้เรียนวะพันหนึ่งแล้วกล่าวว่า "ศิลปะ ท่านก็เรียน แล้ว, บัดนี้ ท่านจงเที่ยวไปบนพื้นชุมทวีปรวดรดูผู้ตามอาระแกล้วว่ากับตน" แล้วให้กังหวาในมือแก่ทาง ส่งไปด้วยสั่งว่า "ไปเกิด นางผู้เจริญ;" หากใคร ๆ เป็นกุศลอันกล่าวว่าจะปัญหากับท่านได้, ท่านจงเป็นบารมีบริจาค ของผู้นั้นเทียว; หากเป็นบรรพชิต, ท่านจะบรรพชาภายในสำนักผู้นั้น." นางมีชื่อว่า ชมพูริพาชก ตามนาม (ไม้) ออกจากที่นี่นึกว่าเกลียดปัญหา ผู้ตามคนเห็นแล้ว ๆ คนนามว่า ผู้สามารถจะกล่าวกับนายไม่ได้แล้ว. มนุษย์ทั้งหลายพูดไว้ว่า"นางชมพูริพาชกามาแต่ที่นี่" ย่อมหนีไป. นางเข้าไปสู่บ้านหรือคำบ่เกิรา ก่อกองทรายไว้ใกล้ประตูบ้าน ปกกั้นหัวบากองทรายั้น กล่าวว่าผู้สามารถกล่าวกับตนจงเยี่ยบึงกว้าง" แล้วก็เข้าไปสู่บ้าน. ใคร ๆ ก็ว่ามารถเข้าไปยังนั้น มีใคร. แม้นย่อมถืออีกซิน ในเมื่อก็หัว (เก่า) เหยียบแห้ง, เทียวไปโดยท่านองค์นี้ ถึงกุสราวดี ปกกิ้ง (หัว) ใกล้ประตูบ้าน พูดโดยนัยที่กล่าวมาแล้วนั้นแล เข้าไปสู่บ้าน เด็กเป็นอันมากได้ยินส่อถึงไม่ไว้แล้ว. ——————————————————————— กุศโลบายหาคนมาบวช ด้วยการโอ้ว่ะทะกับนักบวชศาสนอื่น สอนพูดมนต์ให้ แต่ต้องบวชแบบเดียวกับพระศาสดาไหว้สะละพรมเนบอรฺ ถิ่นเศรษฐีมีอ่าวว่ากุฏิจากลี่ ในกาลนั้น พระสรีบุตรเถระเที่ยวไปเพื่ออธมาท กระทำตัดคิดแล้วออกไปจากเมือง เห็นเด็กเหล่านี้นั่งล้อมก็มี "น้องอะไร? เด็กทั้งหลายบอกเรื่องนั้นแก่พระเถอะแล้ว. พระเถรถ่าว่า 'เด็กทั้งหลาย ถ้าอย่างนั้น พวกเจ้าเหยียบถึงนั้นนี่นั่น" พวกเด็ก. พวกกระผมกลัว ขอรับ. พระเถร. เราจัดว่ากลับปัญหา, พวกเจ้าเหยียบถึง. เด็กเหล่านี้ เกิดความอุตสาหะด้วยคำของพระเถระ กระทำอย่างนั้นให้ร้องอยู่ ไฮู่สิ้นขึ้นแล้ว. แล้ว.