โครงการบวชชมลิกาแก้วหนอ่อน ๑ ล้านคน : หน้า 128/164

โครงการบวชชมลิกาแก้วหนอ่อน ๑ ล้านคน ๒๔ เรื่องมารดาของนางกาณณา{๖๖} ข้อความเบื้องต้น พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ในพระเวชวัน ทรงปรารถนาขอของนางกาณณา ครัสพระธรรมเทศนั่นว่า "ถวายริหรโท คบวรโร"เป็นต้น เรื่องมาแล้วในวินัย และ >>> โกธสามีทีมีเมียนันน้อย แตกกลับพาลมาด่าพระว่าเป็นเหตุ นางกาณณาด่ากล่าวกู๋ ก็คงนั้นในกาลเมื่อมารดาของนางกาณฑาทองคำเพื่อส่งIOวัดให้เป็นผู้ไม่มีเปล่า ไปสู่ *ครูลูกผันแล้วถวายเกี๋ยง ๔ รูปเสีย ถึง ๓ ครั้ง เมื่อพระศาสดาทรงบัญญัติสาละวาปในเพราะ เรื่องนั้น, เมื่อนางของนางกาณา นำครรภ์มาใหม่แล้ว, นางกาณณาได้ฟังเรื่องนั้น จึงว่า จึงบิราณวาทกู๋ ซึ่งตนได้เห็นแล้วและเห็นแล้วว่า "การครองเรือนของเรา อันกิฐเหล่านี้ ให้บายนแล้ว." กิฐทั้งหลายไม่อาจเดินไปสู่สุนั้นได้ นางกาณฑารุษโลภัตติผล พระศาสดาทรงทราบเรื่องนั้นแล้ว จึงได้เสด็จไปในที่นั้น มารดาของนางกาณา ถวายบังเกิด พระศาสดาแล้ว นิมนต์ให้ประทับนั่งบนอาสนะที่ตนตกแต่งไว้ ได้ถวายข้าวคาวและของควร เกี่ยวแล้ว:พระศาสดาWhen the Buddha was residing in the Vesavana grove, he wished to send his mother to offer alms at a certain house. When he told the bhikkhus that he wanted to have his mother go to make an almsgiving, the bhikkhus advised him, “Venerable sir, who will take care of the monks and the monasteries if your mother goes away?” The Buddha replied, “The monks are like nurses. They can take care of themselves. If they follow the precepts, they will be safe; if not, they will not. I wish to see my mother, to see her well, to see her safe. I wish to see her in this life — in this very life.” The Buddha then explained to the monks that it was not proper to forbid and scold one’s mother because she was old, blind, or lame; not proper to dismiss her for such reasons. That is why he decided to send his mother to make an almsgiving. Please note, this is an excerpt translation to help provide context and not a complete translation.