โครงการบวชขาลังกิแก้วหนอ่อน ๑ ล้านคน ธรรมบทที่เกี่ยวกับอุบาสิกา หน้า 82
หน้าที่ 82 / 164

สรุปเนื้อหา

บทสนทนาระหว่างเศรษฐีและวิสาขาเกี่ยวกับการบวชและหน้าที่ของสตรีในสังคม สิ่งที่ต้องทำเพื่อให้การบวชนั้นมีประโยชน์และไม่ก่อโทษใดๆ ว่าด้วยการศึกษาและปฏิบัติในศาสนาที่ถูกต้อง รวมถึงบทเรียนเกี่ยวกับความรับผิดชอบและจิตใจ ที่สำคัญคือ การไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนในขณะที่ทำบุญ รวมถึงการมีสติต่อเหตุการณ์รอบตัว

หัวข้อประเด็น

-โครงการบวช
-บทบาทของสตรีในศาสนา
-การทำบุญในสังคม
-การศึกษาศาสนา
-ความรับผิดชอบทางจิตใจ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

โครงการบวชขาลังกิแก้วหนอ่อน ๑ ล้านคน เรียกกูดูพี่ คนน มา พูดว่า "โทษทีเกิดขึ้นแก้กิดของเรานี้แล้ว ก็เลย คิดฉันไว้ในมือของกูดูพี่เหล่านั้น คุณพ่อของให้เรียกท่านเหล่านั้นมาแล้วให้ชำระ โทษของฉัน" เศรษฐีว่า "นางวาสนานี้ พูดดี" จึงให้เรียกูดูพี่ตั้ง สมัยแล้วบอกว่า "นางทารกนี่ ว่าฉัน ผู้รับรับประทานข้าวปลายสมบูรณ์ในฤดูทอง ในเวลานั้นว่า ผู้กินของไม่สะอาด ,' พวกท่านยกโทษนาวิถี station นี้แล้ว จงรำ นางนี้ออกจากเรือนนี้." กูดูพี่ ทราบว่า อย่างนั้นหรือ? แม่. วิสาขา. ฉันไม่ใฝ่ดูอย่างนั้น, แต่เมื่อพระเถระผู้กอการเที่ยงทดเป็นวรรณะหนึ่ง ยืนอยู่ที่ประตูเรือน, พอผิวของฉัน กำลังรับประทานข้าวสมบูรณ์นี้มันน้อย ไม่ใสใจถึงพระเถระนั้น, ฉันคิดว่าพ่อผิวของฉัน ไม่ทำบุญในอดามนี้, บริโภแต่ว่า บุญเก่าก่อนนั้น, จึงได้พูดว่า "นิมิตไปบ้างหน้าดิฉัน เข้า, พ่อผิวของฉัน กำลังบริโภคของเก่า; โทษอะไรของฉันจะมีในพระเหตุนี้เล่า? กูดูพี่. ท่าน โทษในเพราะเหตุนี้ มีได้สิ, ธิดาของบัวเจ้าว่า ชอบ, เหตุไร ท่านจึงโกรธ? เศรษฐี. ท่านทั้งหลาย โทษอันนี้ เป็นอันพั้นไปก่อน, แต่ว่าหนึ่ง ในชมียาม นางวิสาขานี้ อินคนใช้ชายหญิงเวคล้องแล้วได้ไปหลังเรือน. กูดูพี่ ทราบว่า อย่างนั้นหรือ? แม่. วิสาขา. พ่อทั้งหลาย คินไม่ไปในเพราะเหตุอื่น, ก็เมื่อนางลาม่าอาในดกกลูกแล้วใกล้เรือนนี้ ดิฉันคิดว่า "การที่นั่งเฉยไม่เอาเป็นระเสียเลย ไม่สมควร จึงให้นคอประทีปขนาดไปด้วยไปกับพวกหญิงคนใช้ ให้ทำการบริหารแก่แม่ที่ตดลูกแล้ว, ในเพราะเหตุนี้ ดิฉันจะมีโทษอะไร? กูดูพี่ ท่าน ธิดาของพวกข้าจ้า ทำกรรมแก่พวกหญิงคนใช้ไม่พึงทำในเรือนของท่าน, ท่านยังเห็นโทษอะไร ในเพราะเหตุนี้? เศรษฐี. ท่านทั้งหลาย แน่นในเรื่องนี้ จะไม่มีโทษ ก็จำนวนเหตุ, แต่ว่า บิดาของนางวิสาขานี้ เมือกล่าวสอนนางวิสาขานี้ ในเวลานั้นก็ได้ให้โอกาส ๑๐ ข้อซึ่งสิ้นับปิดฉับ, เราไม่ทราบเนื้อความแห่งโอกาสนั้น, นางจงบอกเนื้อความแห่งโอกาสนั้นเก่า; ก็เป็นของนางนี้ได้บอกว่า 'ไฟในไม่พึงออกไปภายนอก' พวกเราอาจหรือหนอ? เพื่อจะไม่ให้ไฟแกเรือนก้นเคยทั้งสองฝายแล้วได้."
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More