โครงการบวชขอนิสกาแก่หน่ออ่อน ๑ ล้านคน : หน้า 78/164

โครงการบวชขอนิสกาแก่หน่ออ่อน ๑ ล้านคน ใกล้เท่านี้ ยอมทราบว่า นกยูงนั่นไม่ใช่นก (จริง). เครื่องประดับมีค่า ๖ โกฏิ. ท่านเศรษฐีให้ค่าหัตถกรรม (ค่าครึ่งหนึ่ง) แสนหนึ่ง. ผลจากการถวายจีวร ถ้าเป็นหญิงจะได้เครื่องมหาดาลาประสาน (ถึงที่สุด) ถ้าเป็นชายจะได้บาตรและจีวรสำเร็จด้วยฤทธิ์ หญิงถวายจีวรโยนได้มหาดาลาประสาน ถามว่า “กี่เครื่องประดับนั้น อนงนิจวาสนานั้นได้แล้ว เพราะผลแห่งกรรมอะไร?” แกว่า “ได้ยินว่า ในกาลแห่งพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า นางถวายจิวาสูก แก่ภิกขุ ๒ หมื่นรูปแล้ว ได้ถวายค่ายบ้าง เบ็งบ้างเครื่องอ่อนบ้าง ซึ่งเป็นของตนเอง นางได้แล้วซึ่งเครื่องประดับนี้เพราะผลแห่งจิวารทนันนั้น. จีวรทานของหญิงทั้งหลาย ย่อมถึงที่สุดด้วยเครื่องประดับนี้เพราะผลแห่งจิวารทนันนั้น. จีวรทานของบุตรทั้งหลาย ย่อมถึงที่สุดด้วยภัตและจีวรอันสำเร็จแล้วด้วยฤทธิ์." มหาเศรษฐี ทำการะเตรียมเพื่ออธิฐานยิ่งเมือจะให้ไทยธรรมแก่กิจ นั้น ให้ท่านเต็มด้วยทบกัน ๕๐๐ ได้ให้ท่านเต็มด้วยชนะทองคำ ๕๐๐ เล่ม, เติมด้วยภาชนะเงิน ๕๐๐ เล่ม, เติมด้วยภาชนะทองแดง ๕๐๐ เล่ม, เติมด้วยภาชนะสำเร็จ ๕๐๐ เล่ม, เติมด้วยผ้าค่ายผ้าไหม ๕๐๐ เล่ม, เติมด้วยเน้นใส ๕๐๐ เล่ม, เติมด้วยน้ำมัน ๕๐๐ เล่ม, เติมด้วยข้าวสารแห่งข้าวสีก ๕๐๐ เล่ม, เติมด้วยเครื่องอุปกรณ์ มีไดและผลเป็นต้น ๕๐๐ เล่ม. ได้ยินว่า ความคิดอย่างนี้ได้แก่มหากรรมนี้ว่ากว่า “ในที่แห่งจิวาจะของเราไปแล้ว นางอาได้ส่งคนไปสู่ปรุตเรือนของคนอื่นว่า” เราต้องการด้วยชื่อโน่น. เพราะฉะนั้น มหาเศรฐีจึงได้สั่งให้ก้อนเครื่องอุปกรณ์ทุกสิ่ง (แกก็ว่าองค์). มหาเศรฐีได้ให้รัก ๕๐๐ คัน ตั้งนางสาวใช้รูปงามผู้ประดับด้วยเครื่องอำนวยการพร้อมสรรพ ไว้บราณคณะ๓ คน ๆ ได้ให้นางปริจิกา ๑,๕๐๐ คน ด้วยสั่งว่า “พวกเจ้าเท่านั้นจงให้คิดของเราบน. ท่านี้แล้วให้รับโอก เขาทำแต่ฉัน แต่งตัวเที่ยวไป.” ครั้งนั้น มหาเศรฐีได้มีความคิดเห็นอย่างนี้ว่า “เราจักให้โลกีพิธของเราน. พานย พวกท่านจงไป, จงเปิดปรุตออกน้อยแล้ว ยืนถือกล อ ไป อยู่ในที่ ณ คฤฑู, ยืนอยู่ที่ ข้างพังสอกในที่ประมาน ๑ อูลาจะ โดยส่วนกลัว, ต้องจากนั่งของให้แม่โคทั้งหลายไป ที่อื่น,พิธีดีลองสัญญาในเวลาแม่โคหยุดแล้วอย่างนี้” บุญเหล่านั้นได้ทำอย่างนั้นแล้ว.