โครงการบวชนาสิกาแก้วน้อยอ่อน ๑ ล้านคน : หน้า 80/164

โครงการบวชนาสิกาแก้วน้อยอ่อน ๑ ล้านคน แต่นางวิสาขาข่าวว่า "หลีกไป อย่าห้าม พลันนั้นก็ให้ัตกแก่พล." แม่เมื่อนางกล่าวอย่างนั้น เศรษฐีก็ยังกล่าวว่า "แม่เราไม่มีความต้องการด้วยชนเหล่านั้น, ใครจึงเสี่ยงคนเหล่านี้ได้" ดังนั้นจึงให้บุตรอ้อนดินและท่อนไม้มันต้น ให้ไหว้หนีไปแล้ว พาพวกที่เหลือไป ด้วยคิดว่า "เรา พอแล้ว ด้วยคนจำนวนเท่านี้." นางวิสาขาถึงกรุงสวัสดี ครั้นเวลาถึงประตูนครสวัสดี นางวิสาขาคิดว่า "เราจะนั่งในยานที่ปกปิดเข้าไปหรือหนอ? หรือจะยืนบนรถเข้าไป." ที่นางนงได้กลางใจอย่างนี้ว่า เมื่อเราเข้าไปด้วยยานที่ปกปิด, ความวิเศษแห่งเครื่องประดับชื่อหมาดาประชันจักไม่ปรากฏ." นางยืนบนรถแสดงตนแก่ชาวนครทั้งสิ้น เข้าไปสู่นครแล้ว ชาวกรุงสวัสดี เห็นสมบัติของนางวิสาขาแล้วัจพุคุณว่า "นางว่าสา หญิงนั้นชื่อวิสาขา สมบัติหินปานนี้ นี้สมควรนับแม่น." นางวิสาขานั้น เข้าไปสู่เรือนของเศรษฐี ด้วยสมบัติว่า ด้วยประกะนะ. ก็ในวันที่นางมาถึง ชาวนครทั้งสิ้นได้ส่งบรรดาการไปตามกล่าวว่า "ธนญชัยเศรษฐี ได้ทำกิจการมากมายแก่พวกเราจึงครองของคน." นางวิสาขาได้ให้นอบรรตามที่เขาส่งมาแล้ว(ทำ) ให้เป็นประโยชน์ทุกอย่าง ในกระดูกอื่น ๆ ในคราวนั้นแหละ. นางวิสาขาเจรจาไพรเราะ นางกล่าวถ้อยคำเป็นที่รัก เหมาะแก่วัยของคนเหล่านั้นว่า "ท่านจงให้สิ่งนี้แก่คุณแม่ของฉัน, จงให้สิ่งนี้แก่คุณของฉัน, จงให้สิ่งนี้แก่พี่สาวน้องชายของฉัน, จงให้สิ่งนี้แก่พี่สาวน้องสาวของฉัน" ดังนั้นแล้ว ส่งบรรดาการไป, ได้ชาวนครทั้งหมดใหเป็นเหมือนพวกญาติ ด้วยประกะนะนี้ ต่อมาในระหว่างตอนกลางคืน นางลาตัวเป็นแม่มะอาภายในของนางได้ตกกลก. นางให้พวกทาสสื่อประปิดดับไปในที่นั่นแล้ว ยังนางลลาให้อนด้วยน้ำอุ่น ให้กล้วยน้ำมัน แล้วได้ไปสู่ที่อยู่ของตนตามเดิม. มีการเศรษฐี เมื่อทำอาวามงคลของบุตร หาได้คำนี้ถึงพระคราคตมา แม้ประทับอยู่ในวิหารใกล้ไม่ อันความรักที่ตั้งอยู่เฉพาะในพวกสมนะเปลือยนาน เตือนอยู่ คิดว่า "เราจักทำสักกระแม้แก่พระผู้เป็นเจ้านองเรา" ดังนี้แล้ว วันหนึ่งให้คนชุดขาวปายสับบรรจุในภาชนะใหม่ หลายร้อยสำหรับ ให้มันคนพอกอดเหลาะ ๕๐๐ คน เชิญเข้าไปในเรือนแล้ว จึงส่งข่าวแก่ชาววิสาข่าว่า "สะใภ้ของฉันจงมา, ไหว้พระรัตนตรีหลาย."