โครงการบวชขอซากแก้วหน่อยอ่อน ๑ ล้านคน : หน้า 121/164

โครงการบวชขอซากแก้วหน่อยอ่อน ๑ ล้านคน (ต่อไปข้าง) ว่า "พระผู้เป็นเจ้า ทั้งหลายของเรายังไม่ได้บุคคลเป็นที่สบายหรือหนอ ? เห็นแม่บุคคลเป็นที่สบายแล้ว จึงใคร่ครวญดูว่า" พระผู้เป็นเจ้า ทั้งหลายยังไม่ได้อาหารเป็นที่สบายหรือหนอ ? ก็ได้เห็นว่าอาหารเป็นที่สบายยังไม่มีแก่เธอ" จำแน่นั้นมา ก็ฉันเอง" ข้าวเปล่า อันมีอย่างต่าง ๆ และของขบเคี้ยวเป็นอันเก็บประการ และโกชนะมิสต่าง ๆ อันเลิศแล้ว นิมิตภิญญ์ทั้งหลายให้นั่งแล้ว จึงถวายท่าน้ำภิโลนทาน แล้ว มอบถวายด้วยคำว่า "ท่านผู้อภิริน พวกท่านชอบใจสิ่งใด ของอึดอึดอึดอึดนั้น ๆ ฉันเกิด" ภิกษุเหล่านั้น รับอาวุธทั้งหลายม้วยชวยคูเป็นต้น แล้วบริโภคตามความชอบใจ. ภิกษุ ๒๐ รูปบรรจงพระธาตุ เมื่อภิกษุเหล่านั้นได้อาหารอันเป็นที่สบาย จิตเป็นธรรมชาติมีอารมณ์เดียว (แน่นแน่) พวกเธอจิตแน่แน่เจริญวิสีไข แก่กาลไม่นาน ก็ได้รับสู่พระอรหัตพร้อมด้วยปฏิสัมภิทาทั้งหลาย แล้วคำว่า" นำขอบคุณ! มหาอุบาสิกาเป็นพี่ของพวกเรา; ถ้าพวกเราไม่ได้อาหารอันเป็นที่สบายแล้วไซร้, การเทงดงมรรคผล ลงถึงไม่ได้แก่พวกเรา (เป็นแน่); นับแต่ พวกเจาอุภูพรรษาแล้ว จักไปสู่สำนักของพระศาสดา. " พวกเธออามาหาอุบาสิกว่า " พวกฉันใคร่จะเฝ้าพระศาสดา.. มหาอุบาสิกากล่าวว่า " ดีแล้วพระผู้เป็นเจ้าทั้งหลาย" แล้วตามไปส่งภิกษุเหล่านั้น, กล่าวคำอ้อนเป็นที่รักเป็นอร่อยมากว่า" ขอท่านทั้งหลาย พิง(มา) เยี่ยมดินแล้ว" ดังนั้นเป็นต้น แล้วจึงกลับ. ปิยวาจา ย่อมผู้นมัดใจคน ทั้งพระและโยม พระสาตรตรถามสุขทุกข์ของภิกษุเหล่านั้น ฝ่ายภิกษุเหล่านั้นแล ถึงเมืองสาวกดีแล้ว ถวายนั่งคงพระศาสดาแล้ว นั่ง ณ ที่ควรบ้างหนึ่ง อันพระศาสดว่าส" ภิกษุทั้งหลาย(สรsรณ์มีจักษ์ ๕ มีวาร ๕) พวกเธอพอดนานได้ออก 11 ปลดตามพยุงชนะว่า.. ยังขาขยุกมืออย่างต่าง ๆ ด้วย ยังของเกียรติประมาทน้อย ค่อย ยังโทษมีร้อนเป็นดับ ๆ ด้วย ให้จงพร้อมแล้ว. 12 แปลว่า น้ำเพื่อทักยิน.