เรื่องราวของนายปุณณะและการบวชอภิกขาแก้ว : หน้า 45/164

โครงการบวชอภิกขาแก้วหน่ออ่อน 1 ล้านคน พระราชา ก็คือวันนี้ ท่านทำอะไรล่ะ ? นายปุณณะ: เช้าตรู่นี้ ข้าพเจ้าได้คว้ามีสีฟันและน้ำบ้วนปากแก่พระธรรมสนานดี, ส่วนภรรยาองข้าพเจ้าได้คว้าผ้าขาวมาให้ข้าพระองค์แก่วงศานสนานดีเช่นกัน พระราชา ทรงสดับคำนันแล้วตรัสว่า "พ่อผู้เฒ่า" ได้ยินว่าท่านถวายพระธรรมสนานดี แสดงว่าวันนี้เอง" แล้วตรัสถามว่า "พ่อเราชทำอย่างไร ?" นายปุณณะ: ขอพระองค์จงส่งเรือนจะหลาย ๆ พัน ให้นำทองคำมาเกิด พระราชาทรงส่งเวียนทั้งหลายไปแล้ว. เมื่อพวกเราชุบ"ว่าเป็นของพระราชา" ถือเอาอยู่, ทองคำที่เขาถือเอาแล้ว ๆ ย่อมเป็นกิินอย่างเดิม พวกเขาไปทูลพระราชา อันพระองค์ตรัสถามว่า "กี่พวกเจ้าดูกระอะไร ? จึงถือเอา" จึงทูลว่า" พูกว่า "เป็นพระราชทรัพย์ของพระองค์." พระราชา หาใช่ทรัพย์ของเราไม่, พวกเจ้าก็เอาไป, จงพูดว่าเป็นทรัพย์ของนายปุณณะ" ถือเอาเกิด. พวกเขาทำอย่างนั้น ทองคำที่เขาถือเอาแล้ว ๆ ได้เป็นทองคำแท้. พวกเขาจึงขนทองคำนัน ท้งหมดตามนั้น(ทองคำทั้งหมดนี้ได้ความประมาณ 80 สอ.) คนนิญหยิบถ่านเป็นทอง ที่ที่โลงแล้วเป็นทอง คู่ว่าเป็นของพระราชลายเป็นดิน นายปุณณะได้รับตำแหน่งเศรษฐี พระราชาทรงสั่งให้ชาวพระนครประชุมกันแล้ว ตรัสถามว่า" ในพระนครนี้ใครมีทองคำถึงเพียงนี้บ้าง ?" ชาวพระนคร: ไม่มี พระเจ้าข้า. พระราชา: ก็เราจะร้องไหร่น่ากับนายปุณณะล่ะ ? ชาวพระนคร: นัตรสำหรับเศรษฐี พระเจ้าข้า. พระราชา: ตรัสว่า "นายปุณณะจงเป็นเศรษฐีชื่อพูรุษเศรษฐี" (ธนเศรษฐี- ประวัตินางอุตตรนานามภดา อรรถกถา อังคุตตรนิยกาย เอกนิบาต ค.๓๓ น.๙๓๔) แล้ว ได้พระราชทานนัตรสำหรับเศรษฐีแก่เขา พร้อมด้วยโคทะมากมาย. ครั้งนั้น เขาทราบพูดพระราชนั้นว่า "ข้าแต่สมดำตราพระราชข้ามพระองค์ทั้งหลายอาศัยอยู่ในตระกูลอื่น ตลอดเวลาถึงเพียงนี้, ขอพระองค์ได้โปรดประทานที่อยู่แก่ข้าพระองค์เถิด.