ข้อความต้นฉบับในหน้า
โครงการบวงชุบสีกาแว้นหน่อยอ่อน ๑ ล้านคน
ฝ่ายเศรษฐนี้ส่งข่าวไปพูดพระราชาว่า "บัดนี้ กาสฝนมาถึงแล้วใคร ๆ ไม่อาจไปเที่ยวไปตลอด ๔ เดือนใด้; การที่หมู่ของพระองค์ ได้จัดศุกใด ๆ สมควร, วัดนั่น ๆ ทั้งหมด เป็นภาระของข้าพระองค์; พระองค์คู่สมผัสเท็จไปในเวลาที่ข้าพระองค์ส่งเสด็จ."
จำเดิมแต่กาลนั้น นครสถาด ได้เป็นนครวะ มันมียักษ์เป็นนาย. วัดภูมิพวงดอกไม้ของหอมและผีเป็นต้น เป็นของอันเศรษฐีจี้จิตแล้วแก่ชนทั้งหลาย ตั้งแต่พระราชา เติมนั่นคิดว่า "เศรษฐีทำสภาวะแก่พวกเราด้วยเดียว ๑ เดือนล่วงไปแล้วโดยอาการอย่างนี้ ส่วนเครื่องประดับก็ยังไม่มีสีอ่อน. ผู้ควบคุมงานแจ้งแก่เศรษฐีว่า "สิ่งอันที่ซื่อว่าไม่มี ก็นา ๆ แต่ฟืนสำหรับงูดบมติของพุพล ไม่พอ."
เศรษฐีกล่าวว่า "ไปเกิดพ่อทั่งหลาย, พวกท่านจง (เรือ) ขนเอาโรงช้าง ๆ ๆ เป็นต้นและเรือนเก่าในนครนี้ขึ้นมายังกิน."
แม่เมื่องูดมอยู่บนกั้นนี้, ถึงเดือนล่วงไปแล้ว. ลำดั้งนั้น ผู้ควบคุมงาน มาแจ้งแก่เศรษฐีอีกครั้งว่า "ฟืนไม่มี." "เศรษฐีกล่าวว่า" ใคร ๆ ไม่อาจได้ฟืนในเวลานี้, พวกท่าน จงเปิดเรือนคลังผ้าทั้งหลายแล้วเอาผ้ เนื้อหยาบ ๆ ท่านใดบ่มในหม้อกัน. ชนเหล่านี้ได้ทำอย่างนั้น ตลอดทั้งเดือน. ๕ เดือนล่วงไปแล้วโดยอาการอย่างนี้, แต่ก็ยังคงประดับเสร็จแล้ว.
เครื่องประกอบในมาหาลาดประธาน
เพราะ ๕ ทะนาน ได้ลงอันประกอบเข้าในเครื่องประดับนั้น, แก้วมุกดา ๑๑ ทะนาน, แก้วประพาพ ๒๐ ทะนาน, แก้วมณี ๑๓ ทะนาน. เครื่องประดับนั้น ได้จงความสำเร็จด้วยตระกะแห่นี้และเหล่าผู้ ด้วยประการนี้. เครื่องประดับไม่สำเร็จด้วย ขอรานที่ทำด้วยค่าย เขาทำแล้วด้วยเงิน เครื่องประดับนั้น สวมที่ระยะแล้วย่อมจดหลังเท่า. ลุกผู่เขาประกอบทำเป็นแหวนในนั้น ๆ ทำด้วยทอง, ห่วงทำด้วยเงิน, เหนองหนึ่ง ที่ทำมกงกระมห่ม, หลังทั้งสอง ๒ วง, ที่สูบทั้งสอง ๒ วง, ที่รองสะเอวทั้งสอง ๒ วง ดั้งนี้. ก็ในเครื่องประดับนั้นและ เขาทำญูต่างวางไว้. นบนปีทำด้วยทอง ๔๕๐ ขน มีลักปี่บึงบวกแรงกุญแจนั้น, ๕๐๐ ขนได้มีที่ปี่บึงบ่อนช่าย, ๙๙๙ ขน.