โครงการบวชขอบสิกฺขาแก้วหนอ่อน ๑ ล้านคน : หน้า 116/164

โครงการบวชขอบสิกฺขาแก้วหนอ่อน ๑ ล้านคน ๑๐๐ ปีของมนุษย์เท่า วันในสวรรค์ กือ ๑๐๐ ปีของพวกเรา เป็นคืนหนึ่งวันของพวกเทพเจ้าเข้านาควัง กงค์ โดยราดนี้เป็นเดือนหนึ่ง กำหนดด้วย ๑๒ เดือน โดยเดือนนั้นเป็น ปีหนึ่ง ปีพิธีเดียวกันเป็นประมาณอายุของเทพเจ้าขึ้นชั้นดาวดิ้งส์ ๓,๐๐๐ ปีพิธีนั้นโดยการนับในมนุษย์เป็น ๑ โกลิ ๖ ล้านปี เพราะฉะนั้นแม้วันเดียวของเทพบุตรนั้นก็ยังไม่ล่วงไปไม่ได้จนกว่าคู่เดียวเท่านั้น ขึ้นชื่อว่าความประมาณของสัตว์ผู้มีอายุ sammaอย่างนี้ ไม่ควรอย่างยิ่งเลย ในวันรุ่งขึ้น พวกภิกษาเข้าไปสู่ด้าน เห็นโรงฉันยังไม่ได้จัดสรร ยังไม่ได้ดู น้ำฉันยังไม่ได้ตั้งไว้ จึงถามว่า "นางบุติูชาไปไหน?" ชาวบ้าน ท่านผู้อื่นอ พระผูเป็นเจ้าหลายคนเห็นนาง ณ ที่ไหน? วันนาวิน เมื่อพระผูเป็นเจ้าฉันแล้ว (กลับ) ไป นางตายในตอนเย็น. อุปฐัมภิกขุตำนี้แล้ว ระลึกถึงอุปกรณ์ของนางนั้นไม่อาจจะล้นน้ำได้, ธรรมสังเวชได้เกิดแก่พระฉันสพ.ภิกษุเหล่านั้นทำกัลบแล้ว ไปวิหารถวายบังคมพระศาสดา ทูลถามว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นธูปูญ อุปฤษ์ชื่อบุติูชา ลูกขึ้นเสร็จสรรพรแล้วเทพบุณย์อากัปฯ ประกอบถึงสามปีเท่านั้น, บัดนี้ นางตายแล้ว (ไป) ถึง ณ ที่ไหน?" พระศาสดา ภิกษุทท์หลายนางเกิดในสำนึกลำมือดนั่นแหละ. ภิกษุ ในสำนักสาม ไม่มีพระเจ้าข้า. พระศาสดา ภิกษุทธ์หลาย นางปรารถนาถึงสำนักนั้นว่ามีได้, มาตรฐานเทพบุตร ในดาวศิงห์เทพพ เป็นสามีของนาง, นางกลล้อมจากีระดับอกของนางนั้นแล้ว ไปบังเกิดในสำนักสามนั้นนั่นแล ภิกษุ ได้ยินว่า อย่างนั้นหรือ? พระเจ้าข้า. พระศาสดา อย่างนั้น ภิกษุทธ์หลาย. ภิกษุส่งเวช! ชีวิตของสัตว์ทั้งหลาย (จริง) พระเจ้าข้า เช้ารุ่งอังคาผวขา พระองค์ ตอนเย็น ตายด้วยพยาธิที่เกิดขึ้น. พระศาสดา อย่างนั้น ภิกษุทธ์หลายชื่อว่าชีวิตของสัตว์ทั้งหลาย(จริง) เหตุนี้แล มัวผู้กระทำซึ่งที่สุดสัตว์เหล่านั้นไม่อิ่ม ด้วยวัตถุมและภิกษาคามนั้นให้เป็นไปใน