โครงการบวชขึ้นสีกาแก่หนอ่อน ๑ ล้านคน : หน้า 159/164

โครงการบวชขึ้นสีกาแก่หนอ่อน ๑ ล้านคน พวกภิกษุฟังเรื่องนั้นแล้ว ก็ถือว่า"ใครคนอื่น เว้นพระศาสดา จักรู้ธรรมของหญิงนั้นได้, พวกเราจะทูลถามกรรมของหญิงนั้นค่ะพระศาสดา" ถึงณ ที่ประสงค์แล้ว จึงก้มลงจากเรือนลิไป. ภิญญ ๗ รูป อดอาหาร ๓ วันในถ้ำ ภิญญ ๗ รูปอีกพวกหนึ่ง ไปจากป่าจัดชนบทเพื่อจะฝ่าวพระศาสนา เวลาเข้าไปสู่วัดแห่งหนึ่ง แล้วก็มาถึงที่พัก. ในถ้ำแห่งหนึ่ง มีเตียงคอยต่อ เตียง. เมื่อภิญญเหล่านั้นได้ถันดู ถ่านแลน นอนบนเตียงนั้นแล้ว, ตอนกลางคืน แผ่นหินเท่าเรือนออกลังมีประตูค่อยไว้ พวกภิญญาเจ้าของถื่นกล่าวว่า" พวกเราให้นี้ถึงแก่ภิญญอันคุตุต, กี่แผ่นหินใหญ่ได้ตั้งปิดประตูดำเสียแล้ว. พวกเราจับแก่นแผ่นหินนั้นออก" แล้วให้ประชุมพวกมนุษย์จากบ้าน ๓ ตำบลโดยรอบ แม่พยายามอยู่ ก็ไม่อาจอึ่งแผ่นหินนั้นให้ยื่นออกที่ได้. แม้พวกภิญญผู้เข้าไปอยู่ในภายใน ก็พยายามเหมือนกัน, แม้เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ยังไม่อาจให้แผ่นหินนี้อึดได้ตลอด ๑ วัน' พวกภิญญอาณคุตูอัมกุลร เมื่อความวิตกแผดเผาแล้วตลอด ๓ วันได้สวยทุกๆวันแล้ว. ในวันที่ ๓ แผ่นหินก็ได้กลับลิงลงไปเอง พวกภิญญอู่อยู่แล้ว ก็คิดว่า "บาปของพวกเรา เว้นพระศาสดาเสียแล้วใครเล่าจะรู้ได้พวกเรากูลูกลามพระศาสด" ดังนี้แล้ว ก็พักกันหลีกไป. พวกภิญญาออกลำดับถึงกรรมของตนและผู้อื่น ภิญญ์เหล่านี้ มารอบด้านกับภิญญาพวกก่อนในระหว่างทาง รวมเป็นพวกเดียวกันเข้ายึดพระศาสดา ถวายบังคมแล้ววัน ณ. ส่วนข้างหนึ่งมาปฏิสันถารพระศาสดาวแล้ว จึงถามถึงเหตุที่มาที่ไปแล้วมาแล้วโดยลำดับ. แม้พระศาสดาก็ตรัสพยากรณ์แก่ภิญญูเหล่านั้นโดยลำดับอย่างนี้. บูรพกรรมของกตา "ภิญญ์ทั่งหลาย ก่านนั้นโอ้สวยกรรมที่ตนทำแล้วนั้นแหละ โดยแท้ก็ในอดีต ชาวน์ผู้นึ่งในรุกพุทธรูปสี ฝีโคของตนอยู่(แต่) ไม่อาจฝึกได้. ด้วยว่าโคของเขานั้นเดินไปได้น้อยนึ่งแล้วก็เดินอนเสีย, แม้ขา__ข้างขึ้นแล้ว เดินไปให้หย่อนหนึ่ง ก็กลั้นอนเสียเหมือนอย่างเดิม. นั้นแล ชาวนั้น แม้พยายามแล้วก็ไม่อาจฝึก โคนั้นได้เป็นผู้ผู้อื่นความโกรธครอบงำแล้ว จึงกล่าวว่า"บัดนี้เจ้าจักนอนสบายตั้งแต่บัดนี้" ดังนี้แล้ว ทำโคนั้นให้เป็นอุจจุฟอนไฟ ฟันคอโร่นั้นด้วยฟางแล้วก็ดุจไฟโคลุกไฟคลอดตายในที่สุดเอง.ภิญญ์ทั้งหลาย กรรมอันเป็นบาปนั้น อัน.