ข้อความต้นฉบับในหน้า
โครงการบวชขอญาสิกาแก้วหน่อยอ่อน ๑ ล้านคน
พรามณ์ ๔ คนบรรลุพระอรหัตผล
เขาเลื่อมใสในพระศาสดา บวชแล้วบรรลุพระอรหัต
ครั้งนั้น อัคโถ สการบวชพรามณ์ผู้น้องของชเขา ได้พูว่า "ได้ยินว่า พี่ของเราบวชแล้ว" ก็โกรธ จึงมากพระศาสดาด้วยอาฆาต ยามใกล้เวลาดับแล้วทรงสถูปบรมด้วยสัจจะดุแล้วให้สำนักนี้ ด้วยอุปมาด้วยอาการของควรเกี่่ยวเป็นต้นแก่แจกทั้งหลาย เลื่อมใสในพระศาสดา บวชแล้วบรรลุพระอรหัต
น้องชายทั้งสองของเธอแม้นอีก คือสวนุรากรวาทวะ พลังภารากรวาทะ (พากัน) ดำพระศาสดาเหมือนกัน อันพระศาสดาก็แนะนำชวนบวชแล้วบรรลุพระอรหัต ต่อมาวันหนึ่ง ภิกษุทั้งหลายสนทนากันในโรงธรรมว่า "ผู้มีอายุทั้งหลาย คุณของพระพุทธเจ้า นับอัธยาศรรย์นะ: เมื่อพรามณ์นี้บิ่นองค์ชายทั้ง ๔ คงอยู่ พระศาสไม่รอดสละอะไร ๆ กลับเป็นพี่ของพรามณ์เหล่านี้อีก."
พระศาสดาเป็นที่พึ่งของมหาชน
พระศาสดา กล่าวในเวลานั้นว่า "ภิญญาทั้งหลาย บัดนี้พวกเจ้านั่งประชุมกันด้วยกาลอะไรหนอ?" เมื่อภิกษุเหล่านั้นกล่าวว่า "ด้วยกาลนี้อัีจิน"--จึงตรัสว่า "ภิญญาทั้งหลายเราไม่ประทับร้ายในชนทั้งหลายผู้ประวะรัย เพราะความที่เราประกอบด้วยกำลังคณ ก็ดี ยอมเป็นที่พึ่งของมหาชน โดยแท้ ดังนี้แล้ว ตรัสพระคาถานิว่า :-
๑๖. อุ โก โสภพานุญา อนุกฺโญ โย ติตฺตวคดี
บัณฑิตพลัด ตั้ง มหา พรุมิ พรามณ์.
"ผู้ใด ไม่ประทุษร้าย อดกลั้นซึ่งคำดำและ การตีและการอำงอได้ เราเรียกผู้นั้น ซึ่งมีกำลัง คือตันดี มีมุ่งผลว่า เป็นพรามณ์."
ในกลางบเทศนา ชนเป็นอันมากบรรลุอริยผลทั้งหลาย มีโลภโปลิดผลเป็นต้น ดังนี้แหละ. เรื่องอัคโกฎการบวชพรามณ์ จบ.