โครงการบวชอบาศิกาแก้วหน่อยอ่อน ๑ ล้านคน : หน้า 123/164

โครงการบวชอบาศิกาแก้วหน่อยอ่อน ๑ ล้านคน อุบาสิกา ถามฉันทำไหม ? พ่อ ภิญญา ท่านได้ทำวัคถูก ๆ สิ่งที่ฉันคิดแล้ว ๆ เพราะฉะนั้นฉันถามท่าน อุบาสิกา พ่อภิญญาที่รู้จิตของคนอื่น ก็มีมาก ภิญญา ฉันไม่ได้ถามถึงคนอื่น ถาม (เฉพาะตัว) ท่านอุบาสิกา แม่เป็นอย่างนั้น อุบาสิกาก็มีได้บอก (ตรง ๆ ) ว่า " ฉันนิรัชจิตของคนอื่น" (กลับ) กล่าวว่าว่า ลูกเอ๋ย ธรรมดาคนทั้งหลายผู้จิตของคนอื่น ย่อมทำอย่างนั้นได้ " ภิญญาคิดว่า ก) อยากได้คนมากวาดวิหารถ 2) อยากได้กินละลายน้ำตาลกรวด ก) อยากได้ข้าวขาคุ รูเล็กและแกงอ่อม ในวันรุ่ง แต่เช้าตร ฎ) อยากได้ของขบเคี้ยว ฎ) อยากพบอุบาสิกา ถือตาฉะระสิลสมาด้วยตนเอง ภิญญอภิทิกลับไปสำหรับพระลาด ภิญญึกิดว่า " กรรมนี้หนักหนอ, ธรรมกลากุช ย่อมคิดถึงอารมนอ้งงามบ้าง ไมงามบ้าง; ถ้าจักคือสิ่งอันไม่สมควรแล้วใช้รึ,อุบาสิกาก็มีพึงรณาให้ถึงซึ่งประการอันแปลก เหมือนจับ โรงที่ชำผมพร้อมด้วยของกลางนั้น, เราขอหนีไปเสียดจากที่นี่" แล้วกล่าวว่า " อุบาสิกา ฉันจักไปปลาย " อุบาสิกา ท่านจักไปที่ไหน ? พระผู้เป็นเจ้า ภิญญา ไปสู่สำนักพระศาสดา อุบาสิกา อุบาสิกา ขึ้นน่านอยู่ในที่นี้ก่อนเกิด เจ้าจ ภิญญานั้นกล่าวว่า " ฉันจะไม่อยู่ อุบาสิกา จักต้องไปอย่างแน่นอน" แล้วได้เดินออก (จากที่นั่น) ไปสำนักของพระศาสดา พระศาสดาแนะให้รำจิตอย่างเดียว ลำดับนั้น พระศาสดาสามเธอว่า "ภิญญ เธออยู่ในที่นั้นไม่ให้หรือ?" ภิญญ. เป็นอย่างนั้น พระเจ้าขา ข้าพระองค์ไม่สามารถอยู่ในที่นั้นได้ พระศาสดา เพราะเหตุไร ?ภิญญ. ภิญญ. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ (เพราะว่า) อุบาสิกานั้น ย่อมรู้สึกเรื่องอันคนอื่นคิดแล้ว ๆ