โครงการบวชขอขวัญลูกแก้วหน่อยอ่อน 1 ล้านคน ธรรมบทที่เกี่ยวกับอุบาสิกา หน้า 158
หน้าที่ 158 / 164

สรุปเนื้อหา

โครงการบวชลูกแก้วหน่อยอ่อน 1 ล้านคน เกิดขึ้นเมื่อพระศาสดาประทับอยู่ในพระเชตุพน ซึ่งมีเหตุการณ์ไฟไหม้เกิดขึ้นในขณะทำพิธีภาวนา ขณะนั้นมีภิกษุหลายรูปมาเข้าร่วมฟังพระธรรมเทศนาและบูชา เมื่อเกิดเหตุการณ์ไฟไหม้ ภิกษุเห็นว่ามีกรรมหนักในการทำผิดพลาดและต้องรีบหลบหนีเพื่อไม่ให้เกิดความเสียหาย นอกจากนี้ยังมีเหตุการณ์ภิกษุที่โดยสารเรือไปหาพระศาสดาในกลางสมุทร โดยนายเรือได้ให้คำแนะนำที่สำคัญในการเปลี่ยนแปลงสถานการณ์เพื่อความปลอดภัยของทุกคน เพื่อนำไปสู่การป้องกันอันตรายและการทำความดีในชีวิต.

หัวข้อประเด็น

-บวชพระ
-พระศาสดา
-เหตุการณ์ไฟไหม้
-การทำพิธี
-ภิกษุ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

โครงการบวชขอขวัญลูกแก้วหน่อยอ่อน 1 ล้านคน เรื่องชม 3 คน (๑๐๐๕) ข้อความเบื้องต้น พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ในพระเชตุพน โทรปกรณ์ 1 คนตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า "น อนุฏิลฺกน สมุททมฺูชู" เป็นน้น. กฎถูกไฟไหม้ตกในอากาศ ได้รับว่า เมือพระศาสดาประทับอยู่ในพระเชตุพน ภิกษุหลายรูปมาเพื่อจะถามพระศาสดาเข้าไปสู่บ่านคำหนึ่ง เพื่อบูชา บาตฺ.ชนชาวบ้านรับบาตรของภิกษุนั้นแล้ว นิมนต์ให้ขึ้นในโรงฉัน ถวายข้าวบุตรและของเตี้ย เมื่ออาณ์เวลาบนบาต นั่งฟังธรรมแล้ว. ในขณะนั้น ปวลไฟดูขึ้นจากเตา ของหญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงข้าวแล้วปรุงสุกะและเพ็ญชนะอยู ดิดหายา, เสร็ญฟังอำหนึ่งปิลงขึ้นจากชาดานัน อันไฟไหม้ดื้อออกไปสู่ภาค. ในขณะนั้น กาตัวหนึ่งบินมาทางอากาศ สอดเข้าไปในเสื้อฉันนี้ อันเกลียวผูกพันแล้ว ไม้ตกลงที่กลางบ้าน. พวกภิกษุเห็นเหตุนี้คดีว่า "โอ กรรมหนัก, ผู้มีอายุ ท่านทั้งหมดดู อาการปลกที่กิ่วแล้ว, วันพระศาสดาเสีย ใจจักรับธรรมที่นี่ทำแล้ว, พวกเราจักลูกหลาน กรรมของน้ั่นกะพระศาสดา" ดังนี้ แล้ว กิหลบหลีกไป. ภรรนายเรือดุกำมั่ง เมื่อภิกษุอีกพวกหนึ่ง โดยสารเรือไป เพื่อจะกะพระศาสดาเรือให้หยุดนั่งเฉยในกลางสมุทร พวกนุ่งผ้ากันพินิว่า" นามากรรมนี้พึ่งเป็นเรือน" ดังนี้ แล้วจึงแจกลาก (ให้จับ). ก็ทราบของนายเรือดังอยู่ในปฐมวี่ (กำลัง) น่าดู สลาถึงแก่นานั้น พวกมนุษย์พากันกล่าวว่า "จงแจกสลากอีก" แล้วให้แจกถึง 3 ครั้ง สลากถึงแก่นานั้นคนเดียวถึง 3 ครั้ง พวกมนุษย์แสดงหน้าบานเรือ (เป็นที่พอท่า) อย่างไรกัน? นายครับ" นายเรือกล่าวว่า "ข้ามเข้าไม่อาจให้มาชินฉานาย เพื่อประโยชน์น่านี้, พวกท่านจึงนั่งในนั่นเชิด." นางนั้นเมื่อพวกมนุษย์จับขังน้ำ กลัวต่อธารณีย์ ได้ร้องไห้แล้ว นายเรือได้ยินเสียงร้อนนั้น ถึงกล่าวว่า "ประโยชน์อะไร ด้วยอารมณ์ของงง(จะ) ฉิบายเสีย (เปล่า ๆ) พวกท่านจง เปลี่ยนเครื่องอารมณ์ทั้งหมด ให้มานั่งผ้าเก่าเดิมหนึ่งสั่งสงั้น แล้วก็พับเจ้าไม่อาจดูงั้น ผู้ลอยอยู่หนองหลังน้ำได้, เพราะฉะนั้น พวกท่านจงอารมณเกาะนี้เต็มด้วยทรายผูวไว้ก็แล้ว โยนลงไปเสียในสมุทรเดิม (ทำ) โดยประการที่พาเจ้าไม่เห็นเขาได้" พวกมนุษย์เหล่านั้น ได้กระทำตามนั้นแล้ว ปลาและเต่ารมกินามมันในที่ดกนเอง.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More