โครงการบวชขอทาแก้วหนอ่อน ๑ ล้านคน : หน้า 40/164

โครงการบวชขอทาแก้วหนอ่อน ๑ ล้านคน ๔] เรื่องกุมภีรากินไก่ป่า [๒๕] ข้อความเบื้องต้น พระศาสดาเมอปธับอยู่ในพระอุโบสถ ทรงปรารภกุมภีรากสัตว์ผู้ไม่ไก่กินหนึ่ง ตรีส พระธรรมเทนนี่ว่า "ปรกุฏปุจฉาเนะ"เป็นต้น. แม่ไก่ผู้อามตในนางกุมภีรา ได้ยว่า บ้านหนึ่งชื่อปุระ อยู่ใกล้เมืองสวรรคต, ในบ้านนั้น มีชาวประมงอยู่คุณหนึ่ง เขาเมื่อไปเมืองสวรรคต เห็นไปเตร่รำเม่นอรอริวัดแล้ว ถือเอาไข่เหล่านี้ไปสุเมือง สาวดีให้ต้มนในเรือนหลังหนึ่งแล้วก็เอากิน ได้ให้ไข่ฟองหนึ่งแก่มุภราในเรือนนั้น. นางเคี้ยวกินไข่แดงนั่นแล้ว จำเดิมแต่ยังไม่ปรารถนาซึ่งของควรเคี้ยวอย่างอื่น. ครั้งนั่นมาราดาของนาง ถือเอาไข่ฟองนั้นจากที่แม่ไปกินแล้ว ได้ให้ (แก่นาง). นางเคี้ยวกินไข่นั้นแล้ว อันความอยากในรสผักแล้วจำเดิมแต่ยัง ก็เอาไข่ไม่แก่มาเคี้ยวเองก็เดียว. ในเวลาตกฟอง แม่ไก่เห็นกุมภีรากันนั้นถือเอาของตนเคี้ยวอยู่ ถูกกุมภีรากันเบียดเมียวแล้วผจามาต ตั้งความปรารถนาว่า "บัดนี้เราคือคนอัตตาตาพื้นนี้แล้ว พึงเกิดเป็นยักษ์นะ เป็นผู้สามารถเคี้ยวประโยชน์ของเจ้า" ทำกะแล้วบังเกิดเป็นนางมวนในเรือนนั้นน่อง. การจองเวรกันให้เกิดทุกข์ แม้นางกุมภีรากอนนี้ ทำกะแล้ว บังเกิดเป็นแม่ไก่ในเรือนนั้นเหมือนกัน. แม่ไก่ตกฟองทั้งหลายแล้ว. นางแมวมาแล้วกินฟองไข่เหล่านั้นแล้ว. มันก็รํ่ีที ๒. แม้ก็รํ่ีที ๓. ก็เหมือนกันแล้ว. แม่ไก่ ทำความปรารถนาว่า "เจ้าเคี้ยวกินฟองไงหลายของเราตลอด ๓ คราวบัดนี้ ยังปรารถนาจะเคี้ยวกินเรา, เราเคลื่อนจากอัฐภาพนี้แล้ว พลได้เพื่อเคี้ยวกินเจ้าพร้อมทั้งลูก" เคลื่อนจากอัฐภาพนั้นแล้ว บังเกิดเป็นนางเสือเหลือง. ฝ่ายนางแมวอนนั้น ทำกะแล้วบังเกิดเป็นนางเนื้อ. ในเวลานั้นน้องก็สอดแล้ว นางเสือเหลืองก็มาเคี้ยวกินนางเนื้อกันพร้อมด้วยลูกทั้งหลาย. สองสัตว์นั้นเคี้ยวกินอยู่ย่างนี้-ingทุกให้เกิดนั่นแก้กันและกันใน ๘๐๐ อัตภาพ ในที่สุดนางหนึ่งก็เกิดเป็นยักษิน, นางหนึ่งก็เกิดเป็นกุสิธในเมืองสวรรคดี. เมื่อหน้าแล้ว พิงทราบโดยนัยว่า"ไว้แล้วในพระคาถาว่า" น nor เวร นาริน" เป็นอาทิปนั้นแน. แต่ในเรื่องนี้ พระศาสดาว่า "ก็อรว่ะรังบจับด้วยความไม่มีกรว, ย่อมไม่ระวังด้วยรว, ดังนี้แล้ว เมื่อจะทรงแสดงธรรมแก่ฉันแม่ทั้งสองจึงทรงสาพระคาถานี้ว่า:-