ข้อความต้นฉบับในหน้า
โครงการบวชนภาพสีกาแว่นหน่อยอ่อน 1 ล้านคน
13) เรื่องพระนางเวมา[๒๔๔๕]
ข้อความเบื้องต้น
พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวฬุวัน ทรงปรารภพระอรหันต์ของพระเจ้าพิมพิสาร พระนามว่าเวมา ศรีสพรรษาเทสนานี้ว่า "เวราดูตา" เป็นต้น
หนามง่ามหนาม
ได้ดับมา พระนางเวมานั้นตั้งความปรารถนาไว้ทบทวนต่อพระทนตรุพรเจ้า ได้เป็นผู้มีพระรูปงามน่าคล้อยใจอย่างเหลือเกิน ก็พระนางได้ทรงสถปวา "ทราบว่า พระศาสดาตรัติโทษของรูป" จึงไม่ปรารภนาจะเสด็จไปยังสำนักของพระศาสดา
พระราชทรงทราบความที่พระอรหันต์ผู้นั้นบ่าวมาอยู่ในรูป จึงทรงให้พวกนักวิเพลงแต่งเพลงขับเกี่ยวในทางพรรณนาพระเวทวัน แล้วรับสั่งให้พระราชงานแก่พวกนักฟ้อนเป็นต้น เมื่อคืนก่อนหล่านับบปเพลงหล่านั้นอยู่ พระนางทรงสดับแล้ว พระเวฬูวันได้เป็นประหนึ่งไม่เคยทอดพระเนตรและทรงสดับแล้ว พระนางตรัสว่าว่า "พวกท่านขับหมายถึงอุทยานแห่งไหน?" เมื่อพวกนักบูบูลว่า "หมายอุทยานเวววันที่ของพระองค์ พระเทวี" ก็ได้ทรงปรารภนาจะเสด็จไปพระพุทธ. พระศาสดาทรงทราบการเสด็จของพระนาง เมื่อประทับนั่งแสดงธรรมอยู่ในท่ามกลางบริษัทแล้ว จึงทรงนิรมิตหญิงรูปงาม ยืนถือผ้าคาดคอด้านๆซึ่งว่าพระองค์ ฝ่ายพระนางเวมาตี เสด็จเข้าไปอุเอ่และ ทอดพระเนตรเห็นหญิงนั้น จึงทรงดำริว่า "ชนทั้งหลาย ย่อมพูดกันว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงโทษของรูป,' ก็หญิงนี้ ยืนพักอยูในสำนักงานพระองค์, เราไม่เข้าถิ่นส่วนแห่งเสื้อของหญิงนี้, รูปหญิงเช่นนี้เราไม่เคยเห็น, ชนทั้งหลายเห็นจะกล่าวคู่พระศาสดา ด้วยคำไม่จรง" ดังนี้แล้ว ก็มีใจใฝ่ถึงเสียงพระคำรัสของพระตำตต ได้ประทับยืนทอดพระเนตรคนหญิงนัน่แหละ
ในร่างกายนี้ไม่มีสาระ
พระศาสดาทรงทราบเนื้อความที่พระนางมีมานะจัดเกิดขึ้นในรูปนี้เมอจึงจะทรงแสดงรูปนั้นด้วยอำนาจวิปุมัยเป็นต้น จึงทรงแสดงทำให้เหลือเพียงกระดูกในที่สุด โดยที่ขาพเจ้ากล่าวแล้วในหนงั้นนั้นแหละ
พระนางเวมาตอดพระเนตรเห็นรูปนี้ จึงทรงครำว่า "รูปนี้แม่เห็นปนนี้ ถึงความสิ้นความเสื่อมไปโดยคู่เดียวเท่านั้น, สะระในรูปนี้ ไม่มีหนอ?"
พระศาสดาทรงดูความจิตของพระนางเวลานั้นแล้ว จึงทรงว่า "เขามา เธอคิดว่า 'สาระอยู่ในรูปนี้หรือ?' เธอองค์ความรู้ในนี้นำสาระมในบัดนี้ แล้วทรงพระคาถานี้ว่า:-