โครงการบวชสลากแก้วหนอ่อน ๑ ล้านคน : หน้า 145/164

โครงการบวชสลากแก้วหนอ่อน ๑ ล้านคน วิสาขบูชาสงฆ์ปัญหาในมรรคะพระเถร นงไปสู่สนบับกิฐถิ้งในทั้งหลายเพราะความเป็นผู้ประสงค์วาร เมื่ออยู่ในชนบทนั้นไม่นานเท่าไรก็มีบรรจุพระอรหัตพร้อมด้วยปฏิสันถารทั้งหลาย กลับมาสู่ราขดอกอย่างคืนอีกคิดว่า 'มั่นนี้ พวกชูเป็นบุญตอัษยแล้ว จักทำบุญทั้งหลาย.' อุบาลกได้ทราบความที่พระเถรมาแล้ว คิดว่า "พระเถรมาเพราะเหตุไรหนอ?" จึงไปสู่สนบับกิฐถิ้ง ให้พระเถรแล้ววันน คิดว่า 'การที่เราพูดว่า แม่เจ้า ท่านกระสันหรือหนอ' ดังนี้เป็นการไม่สมควร เราจักถามปัญหาสักข้อหนึ่งก็พระเถรนั้น" แล้วถามปัญหาในโสดาปิดมรรค. ฉลาดถาม ย่อมได้คำตอบปัญหาปุจฉาสูตร (ว่าด้วยการถามปัญหา) เหตุแห่งการถาม ๑) โง่เขลา ๒) ปรารถนาชั่ว ๓) ดูหมิ่น ๔) อยากจะรู้ ๕) อยากได้คำตอบที่ดี แต่ถ้าคำตอบไม่ชัดเจน ก็จักตอบให้ชัดเจนเอง อุบาลกจึงถามปัญหาแม้ในวารที่เหลือ โดยอุบาลนั้นแส่พระเถรนั้นกล่าวในเวลาโบถามอุบาลนั้นถามก้าวล่วง (วิสัย) ว่า "วิสาขะผู็อายุ ท่านแลนเลย (วิสี) ไปแฉ" แล้วกล่าวว่า "เมื่อท่านจำนึกก็พึงเข้าไปเฝ้าพระศาสดาแล้วถามปัญหานี้" ไหว้พระเถรแล้ว ลูกจากอาสนะไปสำนักพระศาสดา กราบถามท่านปริศนานั้นทั้งหมด แด่พระผู้มีพระภาคเจ้า. พระศาสดาทรงยกองค์พระธรรมทินนาถเสรร์ พระศาสดากล่าวว่า "ธรรมทินนา ธิดาของเรากล่าวดีแล้ว ด้วยเรา เมือจะเก็บปัญหานั้นก็จะพึงแก้อย่างนั้นเหมือนกัน" ดังนี้แล้ว เมื่อจะทรงแสดงธรรม จึงตรัสพระคาถานี้ว่า:- ๑๓. ยุสถูป จี ปฏิทา มุขานา จตุคคี คิญจัง อภิวัง อานาทาน ตมุ่ พุทวี พรวัมภี. ความกังวลใจก่อน ในภายหลัง และในท่ามกลางของ ผู้อื่นไม่มี เราเรียกผู้นั้น ซึ่งไม่มีความกังวล ไม่มีความยึดมั่นว่าเป็นพรหมณ์. ในเวลาบันเทคชาช ชนเป็นอันมากบรรลุธรรมผลทั้งหลาย มีโอวาทปาฏิหาริย์เป็นดังนี้แหละ. เรื่องพระธรรมทินนาเจบ.