โครงการบำซูปาลิกาแก้วหออ่อน ๑ ล้านบาท : หน้า 39/164

โครงการบำซูปาลิกาแก้วหออ่อน ๑ ล้านบาท ครั้งนั้น หญิงสาวหยี จึงให้นางยักษ์นิ่งนี้พักอยู่ในอาศังย์ภายนอกบ้านแล้ว นำโอกาสมี ข้าวขัดและข้าวสวยเป็นต้นอย่างดีไปเพื่อนยักษ์นิ่งนั้น แล้วปฏิบัติในนั้น นางยักษ์นิ่งนั้น คิดอย่างนี้ว่า "เดี๋ยวนี้หญิงสาวของเรานี้ มีอุปะแก้เรามาก เอาเถอะเราจักทำความแทน คุณสักอย่างหนึ่ง" ดังนั้นแล้ว ได้บอกแก่หญิงสาวหยี " ในปีนี้ก็ฝนดี ท่านจงทำข้าวกล้าในปีนี้กลุ่มเกิด ข้าวกล้าพวกชนพวกนี้เหลือท่านแล้ว ย่อมเสียหยากด้วยน้ำมากเกินไปบ้าง ด้วยน้อยบ้าง ส่วนข้าวกล้าของนางกุลิตสินนี้น้อย สมบูรณ์เหลือเกิน นางยักษ์นิ่งเริ่มตั้งสาลภัฏ ครั้งนั้น พวกชนที่เหล่านั้น พากันถามนางว่า "แม่ ข้าวกล้าที่หล่อนทำแล้ว ย่อมไม่เสียหยาด้วยน้ำมากเกินไป ย่อมไม่เสียหยาด้วยน้ำน้อยไป หล่อนรู้ความดีและฝนแล้งแล้ว จึงทำงานหรือ? ข้อนี้เป็นอย่างไรหนอเเล?" นางบอกว่า" นางยักษ์นิ่งนั้น ผีเป็นหญิงสาวของฉันบอกความดีและฝนแล้งนั้น ฉันทำข้าวกล้าทั้งหลายในที่อ่อนและที่กลุ่มตามคำของยักษ์นิ่งนั้น เหตุนี้น่ะ ข้าวกล้าของฉันจึงสมบูรณ์ดี พวกท่านไม่เห็นโอกาสเนื่องในขณะนี้และข้าวสวยเป็นต้น ที่ฉันนำไปจากเรือนน้องนิศัยหรือ? สิ่งของเหล่านี้ ฉันนำไปให้นางยักษ์นิ่งนั้น แม้พวกท่านก็อาจนำโอกาสจะมีข้าวดำและข้าวสวยเป็นต้นอย่างดี ไปให้นางยักษ์นิ่งบ้างซิ" นางยักษ์นิ่งก็แลกดูงานของพวกท่านบ้าง." ผู้ก็ออกตอบหาชวน ย่อมเป็นที่รักและทางมาแห่งลากสักการะ ครั้งนั้น พวกชนชาวเมืองทั้งสิ้น พากันทำสักการะแก่นางยักษ์นิ่งนั้นแล้ว จำเดิมแต่นั้นมา นางยักษ์นิ่งนั้นแกดูงานทั้งหลายของชนทั้งปวงอยู่ ได้เป้นผู้นลากอันเลิศ [และ] มีบริวารมากแล้ว ในกลาดอามา นางยักษ์นิ่งนั้นเริ่มตั้งสาลภัฏ ๘ ที่แล้ว สาฬภัฏนั้น ชนทั้งหลายยังถวายอยู่จนกลาดวันนี้แล้ว เรื่องความเกิดขึ้นของนางกาลยักษ์ จบ.