ข้อความต้นฉบับในหน้า
โครงการบำรุงขำสิกาแก้วหนอ่ยอ่อน ๑ ล้านคน
ยื่นอยู่บนพื้นปราสาทชั้นบน ผืนหน้าไปเฉพาะพระเชตวัน ไหว้โดยเคารพด้วยบุญญาจง
ประดิษฐ์ ระลึกถึงพระพุทธคุณหลาย ทำการบูชาด้วยของหอม เครื่องอบ ดอกไม้และรูป
กล่าว(อัญเชิญ) ว่า "บ้านแต่พระองค์ผู้บริจา ข้าพเจ้ามินต์กลิ่นพระพุทธองค์เป็นประมุข
เพื่อนเข้าในวันรุ่งขึ้น ด้วยสัญญาของข้าพเจ้าจึง ขอพระศาสดางทรว่เป็นผู้ชมข้าพเจ้า
นิรมิตแล้ว" ดังนี้แล้ว จึงชัดคอมะลิๆ คำไปในอากาศ.
ดอกไม้งามหลาย ลอยไปเป็นพดดานอันสำคัญด้วยระเบียนดอกไม้ได้อยู่เนื่องบนพระ
ศาสดา ผู้ทรงแสดงธรรมอยู่ในกลางวงบริษัท
นิรมิตทางอากาศ ทำแบบผู้มี แบบพระอริยะ
นิรมิตทางอากาศ ยึดมโนภายใน
สัตบุรุษยอดปราณภายในที่ไกล
ในขณะนั้น แม้อนาถินิกเศรษฐฤทธิ์ก็สังสรามแล้ว นิรมิตพระศาสดา เพื่อเสวยในวัน
พรุ่งนี้ พระศาสดาสาว่า "คุณบดี คาถาดรับภัตเพื่อฉันในวันพรุ่งนี้แล้ว,"
เมื่ออนาถินิกเศรษฐฤทธิ์คราบลูว่า " ข้าพเจ้าไม่อาจรักษาได้" ข้าแต่พระองค์ผู้บริจา คนอื่นมาก่อนว่าข้าพระองค์ไม่มี
พระองค์ทรงรับภัตของโรรหนอเเล ?
ครรสว่า "คุณบดี นางจุฬาลักษมินิมได้แล้ว.".
เมื่อก่อนเศรษฐฤทธิ์กล่าวว่า "นางจุฬาทองอยู่ในโลกที่สุดประมาณ ๑๒๐ โยชน์แต่ที่นี่มีใช่หรือ ? พระเจ้าข้า" คำว่าร "จะ คุณบดี คีลอดบูรณ์ทั้งหลาย มีอยู่ในที่ใกล้ ย่อมปรากฏเหมือนยินอยู่
เฉพาะหน้า"ดังนี้แล้ว จึงรัสพระอากนี้ว่าว่า :-
ข. ทุเร สุนโท ปากเสนติ หิมวาโฑ ปทูโฑ
อสนุตตุ น ทิสุนฺตุเต สุ ตุจฺตุเต ยา คสธร.
"สัตบุรุษทางหลาย ย่อมปรากฏในที่ใกล้ เหมือน
ภูเขาทิมพานต์, (ส่วน) สัตบุรุษ ย่อมไม่ปรากฏ
ในที่นี้, เหมือนลูกศรอันเขาเข็ด (อัง) ไปในราตรี
ฉะนัน."
ในกลางวงปรนาท ชนเป็นอันมากบรรจุรอธิผลทั้งหลาย มีโลดไปดีผลเป็นต้น.