ข้อความต้นฉบับในหน้า
โครงการบวงชุบสีกาแก้วหน่ออ่อน ๑ ล้านคน
พระศกาดาเสวยขนมของนางปุณณา
แม่นางปุณณาก็คิดว่า "พระศกาดา ทรงทำการสงเคราะห์แก่เราบนกิ๊งจริง ถึงกระนั้นพระองค์ก็จี้ไม่สนขนนมนี้; คงประทานให้แก่กาหรือสนข้างหน้าเสื้อไปยังพระราชมณเทียรของพระราชาหรือเรือนของมหาจำมวดแล้ว จักเสวยโกชชันอันประดิษฐ์แกล่" แม้พระศกาดาก็ทรงดำริว่า" นางปุณณานั้น คิดอย่างไรหนอแกล?"ทรงทราบว่าวาจาของนางแล้ว จึงทอดพระเนตรดูพระอานนท์เถอะ แล้วทรงแสดงอากัปที่จะประทับบั้ง พระเคราะได้ปูลาดิวรวญ พระศกาดาได้ประทับบั้นทับบันไดกิจกิณ ณ ภายนอกพระนครนี้เอง
เทพาในห้องแห่งจักรวาลทั้งสิ้น มีโอษฐ์อันสมควรแก่เทวาและมนุษย์ยังหลายให้เหมือนรวงผึ้งแล้วใส่ลงในขนมขึ้นนั้น ส่วนบางปุณณาได้เห็นแลดูอยู่ในเวลาเสร็จภัตกิจ พระเคราะทรงทำภัตกิจเสร็จแล้วตรัสเรียกนางปุณณามา ตรัสว่า "ปุณณา เพราะเหตุไร เจ้าจงดูมั่นสาวทั้งหลายของเรา?"
นางปุณณา. หมอมนั่นฉันได้ดูมั่นพระเจ้าข่า
พระศกาดา. เมื่อเป็นเช่นนั้น เจ้าดูสาวทั้งหลายของเราแล้วคิดอย่างไร?
นางปุณณา. หมอมนั่นคิดเห็นว่าเราไม่เยิ้มความหลัง ก็เพราะอุปัทวะตรายืดกูว่าก่อน ท่านผู้เจริญทั้งหลายไม่เข้าถึงความหลัง เพื่ออะไร? นั่น, ความไม่สุจริตมิแก่บุญบารมีรูป หรืออุปัปวารรายเพราะบุ๋มมิเป็นแน่ พระเจ้าข่า.
สาวของพระพุทธเจ้าเต้นสนม
พระศกาดาส่งดับคำองค์นางปุณณานั้นแล้ว จึงตรัสว่า" ปุณณาเจ้าไม่ลับ เพราะอันตรายอิ่วทุกข์ของตัวก่อน ส่วนสาวทั้งหลายของเรา ไม่ลับ เพราะความเป็นผู้ประกอบเนื่อง ๆ ซึ่งธรรมเครื่องนี้อยู่ทุกเมื่อ" คังนี้แล้ว ตรัสพระคาถานี้ว่า :-
6. สทา ชรอมานาอ๋โหรตุตนสุกิจิ
นิพพาน อธีมุตตานิ อตุฎิ คุณุตติ อาสวา."
อาสวาทั้งหลาย ของผู้ตื่นอยู่ทุกเมื่อ มีปกติ ตามศึกษาทั้งกลางวันกลางคืน น้อมไปแล้วสู่ พระนิพพาน ย่อมถึงความตั้งอยู่ไม่ได้."