โครงการบวชอุบาสิกาแก้วหนอ่อ่น ๑ ล้านคน : หน้า 42/164

โครงการบวชอุบาสิกาแก้วหนอ่อ่น ๑ ล้านคน ๑๑) เรื่องอุตตราภูบาลิกา๙๑๓] ข้อความเบื้องต้น พระศาสดาเมือประทับอยู่ในพระเวฬุวันทรงทำกิจในเรือนของนางอุตตราแล้ว ทรงปรารภอุบาสิกาอังคุลิยะชื่ออุตตรา ธิดาเทพคนนี้ว่า "อก โก thน ชิน โก้" เป็นต้น นายปุณณะยกจานต้องรับจ้างสูบสวนเศรษฐี อนุโมทิกา ในเรื่องอุตตราภูบาลิกานั้น ดังต่อไปนี้ :- ได้ยินว่า คนนี้สนชื่อปุณณะ อาคันสุมเศรษฐี รับจ้างเลี้ยงชีพอยู่ในกรุงราชคฤห์ ในเรือน (ของเขา) มีคน ๒ คนเท่านั้น คือ รัษฐานของเขาคนนึง คือ ชื่ออุตตราคนนึง ต่อมาวันหนึ่ง พวกชุมชนทำการโฆษณาในกรุงราชคฤห์ว่า "ชาวพระนครพึงเล่นนักริต กันตลอด ๗ วัน. "สุภนเศรษฐีก็ได้ยินคำโฆษณานั้นแล้ว จึงเรียกนายปุณณะผู้มาแต่ชั่วครู่กล่าวว่า "พ่อ ปรินทวนฉัน ประสงค์จะเล่นนักรัดกัน, แกก็เล่นนักรัด (กะเอง) หรือว่าจ้างทหารรับจ้างเล่า?" นายปุณณะ. นายชื่อวาการเล่นนักรัด ย่อมเป็นของพวกท่าน ผู้มีทรัพย์, ก็ในเรือนของผม แม้ข่าวสารจะต้มข้าวต้มเพื่อรับประทานในวันพรุ่งนี้ ก็ไม่มี ผมจะต้องการอะไรจะรัดเล่า?" ผมได้โกแล้ว ก็กลัไปโคนาน สุภนเศรษฐี. ถ้าชนั้น แกจรไปโลด. เขารับโคตัวร่างกำลังและไก่แล้ว พูกคะภาว่า "นางผู้จิระชาวพระนครเล่นนักรัดกัน, ฉันต้องไปทำการรับจ้าง เพราะความที่เราเป็นคนจน วันนี้เจ้าพึ่งแต้มผักสวม เก่า แล้วนวดไปให้ก่อน "และสวังได้ไปนา. หน้าที่นายจ้างให้ลูกจ้างได้หยุดเที่ยว แต่คนจนทำงานไม่มีวันหยุด พระสารีบุตรเถระไปลงนาลายอุปนิวาส ในกาลนั้น พระสารีบุตรเถระเข้าโรงสมาบัติตลอด ๑ วันแล้วในวันนั้นออกแล้ว ตรวจดูว่า "วันนี้ เราจะทำความสงเคราะห์แก่ใครหนอเabulousเหรอ?" เห็นนายปุณณะ ซึ่งเข้าไปในบ่ายคืออัญ ของตนแล้วจึงตรวจดูว่า "นายปุณณะนี้ มีสิทธิ์ทรรชหรือหนอ? เขาจักทำการสงเคราะห์แก่เรา หรือไม่?" ทราบความนี้มีศรัทธามีความสามารถจะทำการสงเคราะห์ได้และเขาได้รับสมบัติใหญ่เพราะบุญนั้นเป็นปัจจัยแล้ว จึงอธิษฐานและจิรงไปยังที่โน่นของเขา ได้ยืนดูพุ่มไม้ที่ริมบ่อ นายปุณณะเห็นพระเถระแล้ว จึงวางใจ ไหว้พระเถระด้วยบุญจาง ประณีตแล้ว คิดว่า "พระเถระจังต้องการไม่สีฟัน" จึงได้ทำไมนิสนให้เป็นกัปปะวาด