โครงการบวงสรวงสักการะเรือนอ่อน ๑ ล้านคน : หน้า 87/164

โครงการบวงสรวงสักการะเรือนอ่อน ๑ ล้านคน มิตรเศรษฐีทำเครื่องประดับให้นางวิสาขา ลำดับนั้น เศรษฐีว่า "สะใภ้ของเรา มือลปกนภามาก เราจำทำบรรจงการให้แก่นาง เพราะเครื่องประดับของสะใภ้หนัก ไม่อาจเพื่อประดับตลอดกาลเป็นนิรันดร์ได้ เราจำให้ช่าง ทำเครื่องประดับอย่างเบา ๆ แก่ช่าง ควรแก่การประดับในทุกอิริยาบถ ทั้งในกลางวันและ กลางคืน" ดังนี้แล้ว จึงให้ช่างทำเครื่องประดับ ชื่อมนุญธรรมอันมีราคาสนหนึ่ง เมื่อเครื่องประดับเสร็จแล้ว มนุษย์พระภูมิสงส์มีพระพุทธเจ้าเป็นประจุบันให้กัน โดยความ เคารพแล้ว ให้นางวิสาขาอาบน้ำด้วยน้ำหอม ๑๖ หม้อ ให้ชวนถวายบังคมพระศาสดา ในที่เฉพาะพระพักตรของพระศาสดาแล้ว พระศาสดาทรงทำนองนโมนแล้ว เสด็จไปสู่ภาร ตามเดิม. นางวิสาขามีกำลังทำรัง ๕ เชือก จำแต่กาลนั้น แม้นางวิสาขาทำบุญมีทานเป็นคันอยู่ได้พร ๕ ประการ จากสำนัก พระศาสดา ปรากฎปรากะนั้นจันทล้า(วงจันทร์) ในกลางหาว ถึงความเจริญด้วยบุญและธิด แล้ว ได้ทรามาว่า นางมินตุร์ ๑๐ คน มียอด ๑๐ คน, บรรดาอุรู (ชายหญิง)เหล่านั้น คนหนึ่ง ๆ ได้บุตรคนละ ๑๐ คน มียอดคนละ ๑๐ คน บรรดาวาลเหล่านั้น คนหนึ่ง ๆ ได้บุตรคนละ ๑๐ คน มียอดคนละ ๑๐ คน, จำนวนคน ได้ตั้ง ๘,๔๙๐ คน เป็นไปด้วยสามารถแห่งความ สืบเนื่องแห่งบุตรหลานและเหลน ของนางวิสาขานั้น อย่างนี้ ด้วยประกาศนี้ นางวิสาขาเอง ก็ได้อายุ ๑๒๐ ปี ชื่อว่ามนุษย์หวกบรรโศรบุสรามนี้ก็ไม่มืบ นางได้เป็นประหนึ่งเด็กหญิงรุ่นอายุราว ๑๖ ปี เป็นนิรันดร์ชนทั้งหมดหลาย เชิญนางมุฏ and หลาย เป็นบริวารเดินไปวิหาร ยอมถามกันว่า "ในหญิงเหล่านี้ คนไหน นางวิสาขา? ชมผู้หันนางเดินไปอย่าม่อคิดว่า "บังเอิญจงเดินไปหน่อย"ตัด,แม่เจ้าของเราเดินไปอยู่เที่ยวย้อม งาม. "ชนที่เห็นนาง ยัง นั่ง นอน ก็ย่อมคิดว่า "บังเอิญจงนอนอิ่ม, แม่เจ้าของเรานอนแล้ว แป ย่อมงาม." นางได้เป็นผู้อื่นใคร ๆ พูดไม่ได้ว่า "ในอธิษฐานทั้ง ๔ นางย่อมไม่งามในอธิษฐาน ซื้อโน่น" ด้วยประกาศนี้ ก็เอานางวิสาขานี้ ย่อมทรงกำลังเท้าชั่ง ๕ เชือก. พระราชาทรงดับ ว่า "ได้ทราบว่า นางวิสาขา ทรงกำลังชั่ง ๕ เชือก" ในกลางนางปริวรรดิธรรมแล้วกลับมา มีพระประสงค์จะทดลองกำลัง จึงสั่งให้ปล่อยชั่งไป ชังนั้นชุงง ว่ายังเข้าใส่นางวิสาขา แล้ว. หญิงบริวารของนาง ๕๐๐ บางพวกวิ่งหนีไป, บางพวกไม่ปะนาง, เมื่อนางวิสาขามาว่า "อะไรกันนี่?" จึงบอกว่า "แม่เจ้า ได้ทราบว่า พระราชาทรงประสงค์จะทดลองกำลังแม่เจ้า จริงจังให้ปล่อยชั่ง." นางวิสาขา คิดว่า "ประโยชน์อะไร" ด้วยการเห็นช้างนี้แล้วชั่งนี้ไป,