ข้อความต้นฉบับในหน้า
โครงการบวชขาวสีกาแก้วน้อยอ่อน ๑ ล้านคน
นางปริพาทิชามาแล้วดูเด็กเหล่านั้น กล่าวว่าร์ " กิโด่ยปัญหาของเรากับพวกเจ้าไม่มี;เหตุไรพวกเจ้าจึงพากันเหยียบย่ำไมของเรา? "
พวกเด็กกล่าวว่า " พวกเรา อันพระผู้เป็นเจ้าใช้ให้หยิบ."
นางปริพาทิชิก. ท่านผู้เจริญ ท่านใช้พวกเด็กเหยียบย่ังไมของฉันหรือ? พระเถระ. เอ น้องหญิง.
นางปริพาทิชา. ถ้าอย่างนั้น ท่านจงกล่าวปัญหากับฉัน.
พระเถระ. คีละ, เราจักกล่าว.
นางปริพาทิชาก็น ได้ไปสำนักของพระเถระเพื่อถามปัญหาในเวลางาไมเจริญ (คือเวลา บ่าย). ทั่วทั้งเมือง ลือกระแอมกว่าง ๆ " พวกเราจักฟังถ้อยคำของ ๒ บัณฑิต." พวกชาวเมืองไปกับนางปริพาทิชากันเหมือนกัน ไหวพระเถระและบัง ที่สุดบังคงหนึ่ง.นางปริพาทิชา กล่าวะพระเถระว่า " ท่านผู้เจริญ คิดฉุกถามปัญหากระท่าน. "
พระเถระ. ถามเกิด น้องหญิง.
นางถามว่าพันหนึ่งแล้ว. พระเถระแก้ปัญหาที่นางถามแล้ว ด.
ลำดับนั้น พระเถระกล่าวว่าพว่านว่า " ปัญหาของท่านมีที่นี้, ปัญหาเมื่อมืออยู่หรือ? "
นางปริพาทิชา. มีเท่านี้แหละ ท่านผู้เจริญ.
พระเถระ. ท่านถามปัญหาเป็นอันมาก, แม้เราก็ถามสักปัญหาหนึ่ง ท่านจงแก้ให้หรือไม่?
นางปริพาทิชา. ดิฉันรู้แล้ว, ถามอีเด็ก, ท่านผู้เจริญ.
พระเถระ. ถามปัญหาว่า " อะไร? ชื่อว่าเหงี." นางปริพาทิชาก็น ไม่รู้ว่า "ปัญหานี้ ควรแก้อย่างนี้" จึงถามว่า " นั้นชื่อว่าอะไร? ท่านผู้เจริญ"
พระเถระ. ชื่อพุทธมนต์ น้องหญิง.
นางปริพาทิชา. ท่านจงให้พุทธมนต์นั้นแก่ฉันบ้าง ท่านผู้เจริญ.
พระเถระ. หากว่า ท่านจักเป็นเช่นเรา, เราจงให้.
นางปริพาทิชา. ถ้าเช่นนั้น ขอท่านยังฉันให้บรรฑะเกิด.
พระเถระ บอกแก่นางภูมิณ์ทั้งหลายให้บรรฑะแล้ว. นางรับไม้บรรฑจะสมบูรณ์แล้วมีชื่อว่าแก้วตาลีสี่ตร บรรดาพระอรหัตพร้อมด้วยปฏิสัมภิทึทั้งหลายโดย 2-3 วันเท่านั้น.