โครงการบวชนาคสิกาแก้วหน่ออ่อน ๑ ล้านคน : หน้า 140/164

โครงการบวชนาคสิกาแก้วหน่ออ่อน ๑ ล้านคน บุตรชายทำตามคำของอาชีว เขาฟังคำของอาชีวแล้วไปสำนักของพระศาสดา นิยมตื่นแล้วทำกุศลสิ่งโดยท่านอาชีวกล่าวแล้วนั้น แล้วไปสำนักของอาชีวนั้น ถูกอาชีวถามว่า “เธอทำอย่างไร?” จึงตอบว่า “ที่ท่านบอกทั้งหมด ผมทำแล้ว ขอรับ.” อาชีวกล่าวว่า “เธอทำดีแล้ว เราทั้งสองคนจักกินเครื่องสักการะที่คุณแม่ของเธอทำไว้เพื่อพระศาสดานั้น” ดังนี้แล้ว ในวันรุ่งขึ้น อาชีวได้ไปสู่เรือนนั้นแต่เช้าตรู่ พวกคนในบ้านพาซีชีวิตนั้นให้มันห่งที่ท้องหลัง พวกมนุษย์คุ้นเคยบานานาร้อนนั้นด้วยโคยสด โปรยดอกไม้ซึ่งมีกว่าวดอกไม้ที่ ๕ ลง แล้วปลูกอาสนะอันควรแก่ค่ามากเพื่อประโยชน์แก่การประทับนั่งของพระศาสดา จริงอยู่ พวกมนุษย์ที่ไม่คุ้นเคยกับพระพุทธเจ้า ย่อมไม่รู้จักการปลูกอาสนะ. พระพุทธเจ้าเสด็จไปเยือนอุบลสิกา อันนี้ ชื่อว่า”กิจ (เนือง) ด้วยผู้แสดงทาง ย่อมไม่มีก้าวพระพุทธเจ้าทั้งหลาย: เพราะหนทางทั้งหมดแม่แจ้งแก่พระพุทธเจ้าเก่านั้นแล้วว่า “ทางนี้ไปครร นี่ไป่เกินคริธจาณ นี่ไปเปดวิสัย นี้ไปมนุษย์โลก, นี้ไปเทวโลก, นี้ไปอมนุษย์ พรหม ”, ในวันที่ทรงยังมีพิมแห่งโลกธาตุให หัวใจไหว แล้วบรรลุสมิ โพธิ โธรดันโพธิ้นั้นเอง, จึงไม่มีที่ควรกล่าวในหนทางแห่งสถานที่ต่าง ๆ มิคามและนิคมเป็นต้นเลยเพราะฉะนั้น พระศาสดาทรงอั ตรและจิรวแล้ว จึงเสด็จไปสู่ประตูเรือนของมหาอุบลสิกาแต่เช้าตรู่. นางออกมาจากเรือน ถวายบังคมพระศาสดา ด้วยบูชางคประดิฐู อัญชญาให้เขาสิ้นเข้าไปภายในเรือน ให้ประทับยังฝีอันอาสนะแล้วด้วยทักษิณา โอภาสคัวยาทะนะยะ และ โภชนีจะอันประดิฐี อุบลสิกาาประสงค์จะให้พระศาสดาทรงทำกั ติคิดเสร็จแล้วทรงจะทำอุโบสถบาตรแล้ว. อุบลสิกา-fงธรรมแล้วถวายชีวิตค่า พระศาสดาทรงเริ่มธรรมตามอรปนุโมทนด้วยพระสุรเสียงอันไพเราะ. อุบลสิกา-fงธรรมพลางให้สาธุว่า “สาระ ลารุ." อาชีวานั่งอยู่ห้องหลังนั้นแล ได้ยินเสียงนางให้สาธุจึง แล้วฟังธรรมอยู่ ไม่อาจจะออกนอนอยู่ได้ จึงออกไป ด้วยคำว่า “ที่นี่แหละ นางไม่เป็นของเรา” ดังนี้แล้วอุบลสิกาและพระศาสดาโดยประกาย่าง ๆ ว่า “อากาศนี้ มันเป็นคนฉิบหาย, มึงทำกิจการนี้แกสมะนี้เกิด” ดังนี้เป็นต้น หนีไปแล้ว.