ข้อความต้นฉบับในหน้า
โครงการบวชชมักแก้วหนอ้นอ่อน ๑ ล้านคน
ในเวลาขอบเทสนา นางภูมิวิกานต์ คำอยู่ในโสดาปัตติผล, เทศนาได้มีประโยชน์แม้มหาชน
ichiขังหกตายไปเกิดในสุคติภาพ
แม้นนางภูมิวิกานต์ ได้เลือกราชี้ย่างหลอทวนไปสำนักของบิดาแล้ว. แม้นนางนั้น ก็ยืนหลังแล้ว เมื่อนไม่กำหนดแล้ว น้อมกะเช้าดายหลอคเข้าไปอยู่ กระซ้ำด้วยที่สุดฟิล
ทำเสียงตกไป. บิดานั้นไปประหารนางภูมิวิกานต์ที่อท, นางทำกาล ณ ที่นั้นนั้นเอง บังกิดแล้ว ในที่สุดภู พ ลำดับนั้น บิดาของนางมีสรระทั่งสิรแล้วด้วยโสตัคฉันเป็นด้วยโลภตัณลลง ตายแล้ว
lamต์นั้น ความโศกใหญ่บั้งบิดานั้นเบิดกัน "ผู้อื่นจาไม่สามารถเพื่อ
งความโศกของเราได้" จึงไปสำนักของพระศาสดา กราบทูลเนื้อความนั้นแล้ว กราบทูลว่า "พระองค์ข้า ขอพระองค์จงสังวรฒความโศกของข้าพระองค์ให้จบ" พระศาสดารงปลอบเขา
แล้ว ตรัสว่า "ท่านอย่าโศกแล้ว, เพราะว่านางตาดาของท่านอันไหลออกแล้ว" ในกาลเป็นตุยแห่ง
ิฎฐของท่านด้วยอาการอย่างนี้นั่นแล ในสงสารมีที่สุด ที่ใคร "ไม่รู้แล้วเป็นของยิ่งกว่าน้ำแห่ง
มหาสุทธัง" ดังนี้แล้ว จึงตรัสสนบดคุสูตร, เขามีความโศกบางง ทูลขอบรเพราะพระ
ศาสดา ได้อุปสมบทแล้วต่อกาลไม่านบรรลุพระอรหัตแล้ว ดังนี้แล.
เรื่องธิดาของนายช่างกุฎ จบ.