โครงการบำชุบสีกาแก้วหนอ่อน ๑ ล้านคน : หน้า 44/164

โครงการบำชุบสีกาแก้วหนอ่อน ๑ ล้านคน ฝ่ายนางกลับไปหาข้าวสารทุ่งเป็นภัสดีแล้ว แม้นายปูนผะ โขกได้ประมาณครึ่งกรีส ไม่อาจทนความหิวได้ จึงปล่อยโค เข้าไปยังร่มไม้แห่งหนึ่ง นั่งคอดูทางอยู่ ลำดับนั้น ตรราชายมาขอถือดำไป พอเงินนาก็ดีคืดว่า "เขากล่าวความวิบัติขึ้น นั่งคอดูเราอยู่แล้ว; ถ้าว่าเขาก็ถูกความเราเจ้าชักซ้ำเหลือเกิน แล้วเอาคำบำปฏิทัศเรา, กรรมที่เราทำแล้วถือเป็นของไร้ประโยชน์, เราต้องจึงบอกแก่เขาก่อนที่ดีอย่างนี้" ดังนี้แล้ว จึงก่าวอย่างนี้ว่า "นายท่านงามจิตใจให้ผ่องใสสักวันหนึ่งเถิด วันนี้, อย่าได้ทำกรรมที่ฉันทำแล้วให้โรคประโยชน์, ดีฉันนำดมให้ท่านแต่เธอซูซู พบพระธรรมเสนาบดีในระหว่างทาง จึงถอนตัวยกท่านแก่ พระเกษนั้น แล้วไปหุ้มกตาใหม่, จงทำดีให้เลื่อนใสเดีนคาย." เขากล่าวว่า "เจ้าดูอะไร ? นางผู้เจริญ ได้กล่าวเรื่องนั้นซ้ำอีกแล้ว จึงพูดว่า "นางผู้เจริญ เจ้าถวายบัติของเราแก่พระผู้เป็นเจ้า ทำความดีแล้วเทียว, เช้าตรู่วันนี้ แม้เราได้ถวายไม้สีน้ำฝน และน้ำน้าบ้านปากแก่พระผู้เป็นเจ้า แล้ว ๆ มีใจเลื่อมใสเนลิตผิดผิดด่านอิ่มแล้วเป็นผู้มาก่อนเพลีย เพราะ ได้เกิดในเวลาสาย พาคีรวบบนกายของกรรมอันแล้วก็หลับไป ทำนองสองสมีกรรเอานวยผลในวันนั้น ครั้งนั้น ที่เขาได้น่าแต่เช้าตรู่ ได้เป็นทองคำเนื้อสุขทั้งหมด จนกระทั่งฝุ่นละอองดิน ตั้งอยู่ งดงามดูดอกอรณิกา. เขาตื่นขึ้น แล้วเห็นแล้ว จึงพูดกว่าว่า "นางผู้เจริญ ที่นี้ไฉนแล้วนั่นปรากฏแก่นเป็นทองคำทั้งหมด, เพราะฉันได้ดาลสายเกินไป ตาจะลายไปรังไหมหนอ ?" แม้กรรมรายของเขากรับรองว่า "ที่นี้ ก็อยมปรากฏแม่แก่ฉันอย่างนั้นเหมือนกัน." เขาก็ขึ้นไปในที่นี้ จับก้อนหนึ่งที่ท้องใกล้แล้ว ทราบว่าเป็นทองคำ จึงกล่าวว่า "โอ ทานนี้เราขาดแก่พระผู้เป็นเจ้าธรรมเสนาบดีแสดงผลในวันนี้เน (, ก็ไม่อาจจะซ่อนทรัพย์ประมาณเท่านั้นไว้ใช้สอยได้" จึงเอาทองใส่เต็มถาดข้าวที่ราษฎรนำมาแล้ว ได้ไปสู่ราชะกุลมีโอกาสอันพระราชทานแล้ว จึงเข้าไปถวายบังคมพระราชา, เมื่อพระองค์ตรัสว่า "อะไร ? พ่อ" จึงกราบทูลว่า "บ่าวแต่สมเด็จพระราช ที่ข้าพระองค์ไดแล้ว วันนี้ทั้งหมด เป็นที่เต็มไปด้วยทองคำทั้งนั้นแล้ว, พระองค์ควรจะรับส่งให้บนทองคำมาไว้" พระราชา ท่านเป็นใคร ? นายปูนผะ ข้าพระองค์ชื่อปูนผะ.