โครงการบวชขอขำกล้าแก้วหน่อยอ่อน ๑ ล้านคน : หน้า 109/164

โครงการบวชขอขำกล้าแก้วหน่อยอ่อน ๑ ล้านคน พระศาสดาทรงหายไป ณ บัลลังก์ที่ประทับนั่ง ประทับยืนอยู่ยอดเขาศิเนรุ ทรงเปล่งพระรัศมีจากพระอุณาโลม ขณะนั้น แสงสว่างได้ามเช่นพระจันทร์ขึ้นตั้งพนวก ตามนั้น พระศาสดาตรัสเรียกหญิงเหล่านั้นมานั่งแล้วตรัสว่า "พวกเธอ เมื่อมาสำนักงานของเรา ประมาณแล้วมาทำความดีอย่าให้เราคิดว่านี้เอง เทวดาชึ่งนับเนื่องในหมู่ร่างจึงได้ช่อง ให้พวกเธอกากวิการมีหัวเราะเป็นต้น ในที่สุด จนฃไทยว่าด้วยความเข้าใจภาย। แล้วตรัสพระคาถานี้ว่า ๑. โกณุหาโล กินานนุไท นิจิว ปชลิต สติ อนุกนารถ โอนทนา ปีปีใน ควาสถ. "เมื่อโลกสันนิบาส อันไฝลูกโพลงอยู่เป็นนิรันดร์, พวกเธอยังจะร่ำรึ บ่นเทออะไรหนอ ? เธอทั้งหลายอันความมิดปกคลุมแล้ว ทำไมจึงไม่แสวงหา ประทิปเล่า?" ผู้รับคำเตือนย่อมได้ผล ในเวลาจบพระธรรมเทศนา หญิง ๕๐๐ ตั้งอยู่ในโสดาปฏิผลแล้ว พระศาสดาทรงปรบความที่หญิงเหล่านั้นเป็นผู้มั่งมั่นในจรรยาแล้ว เสด็จจากยอดเขาศิเนรุ ประทับนั่งบนพุทธอาสนะ นางวิสาขาชี้ไปยังของสรรโดยอาสิฐาน ลำดับนั้น นางวิสาขาได้กราบทูลพระพุทธว่าพระเจ้าข้า "พระเจ้านั่งนี้อาศอรรนี แล้วทรงพระพักตร์พระพุทธเจ้ษะพระองค์ ยังไม่สมารถจะยงแม่เพียงอธิษฐานให้เรียบร้อยได้ เริ่มจะลูกขึ้นปรมมือ ทำการหัวเราะ ขัน และฟ้อนเป็นต้น แล้วพระศาสดาตรัสว่า" นั่นแหละวิสาขา ขึ้นชื่อว่าสุขนี้แล้วถวายพระ เพราะประชาชนอาลัยพระชนม์ ถึงความพินาศแล้วตั้งหลายร้อย." เมื่อนางวิสาขาว่า ก็สุรใหญ่กขึ้นเมื่อไรรพระเจ้าข้า,"เพื่ออจะตรสูปุตติเหตุแห่งสุรานั้น (แก่นางวิสามญา) โดยพิสาส จึงทรงนำอดีตนินนามาแล้วตรณะมชมดกดง์ ดังนี้แหล เรื่องหญิงสาวหายของนางวิสาขา จบ.