โครงการบวชขอบสึกแก่หน่ออ่อน 1 ล้านคน : หน้า 103/164

โครงการบวชขอบสึกแก่หน่ออ่อน 1 ล้านคน นางสมานป่วยเรียก็ด่าวน้องชาย กินนางสมานเทวีวันนี้ ฟังธรรมแล้ว บรรลุสิทธามผล ยังเป็นภูมิรักษา (รุ่นสาว) อยู่เทียว, กระสับกระสายด้วยความไม่สุกเห็นปนนัน ตัดอาหาร มีกำลังจะเห็นบิดา จึงให้เชิญ ม.ท่านเศรษฐนี้ พอได้ยินข่าวของอธิในโรงทานแห่งหนึ่ง ก็มาแแล้วพูดว่า "เป็นอะไรหรอ ? แสนสมาน." จิตนันตอบว่า "อะไรล่ะ?น้องชาย" บ. เข้าเพื่อไปหรือ ? แม่. ฎ. ไม่พ่อ น้องชาย. บ. เข้ากลัวหรือ ? แม่. ฎ. ไม่กลัว น้องชาย. แต่พอ นสมานเทวี กล่าวได้เพียงเท่านี้ ก็ได้ทึกถลากแล้ว. พระโสดาบันยังโศกเศร้าเป็นทุกข์ และไม่รู้ว่าฐิตตนเองบรรลุมุทธ์สูงกว่า ท่านเศรษฐนี้ แม้เป็นพระโสดาบัน ก็ไม่สามารถจะถลันความโศกอันเกิดในใจได้ ให้ทำ การปลดผลงของอธิศรีแล้ว ร้องไห้ไปสำนักพระศดา, เมื่อพระองค์ ตรัสว่า "คุณนิติ ทำไม ? ท่านจึงมีทุกข์ เสียใจ มีหน้าอาไปด้วยน้ำตา ร้องไห้ มาแล้ว" จึงกราบบูชา'" นางสมานเทวี จิตของข้าพระองค์ ทำกะเสียแล้วพระเจ้าข้า." ศ. เมื่อเป็นเช่นนั้น เหตุไร ? ท่านจึงโศก, ความตาย ย่อมเป็นไปโดยส่วนเดียวแก่สรรพสัตว์ มิใช่หรือ ? อ. ข้าพระองค์ว่าขั้นนั้น พระเจ้าข้า แต่ตราข้าพระองค์ถึงพร้อมด้วยหรือและโอฏปัปะ เห็นปานนี้, ในเวลาวานตายางไม่สามารถกุมสติไว้ได้เลย บ่นเพื่อความ, ด้วยเหตุนี้น้า โทมนัสไม่น้อย จิงเกิดแก้ข้าพระองค์. ศ. มหาสงส์ ถามพูดอะไรแล้ว? อ. ข้าพระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์เรียกนางว่า 'เป็นอะไรหรือ ? สมาน' ที่นั้น นางก็ตกใจว่าข้าพระองค์ว่า 'อะไร ?' น้องชายแต่นั้น เมื่อข้าพระองค์กล่าวว่า 'เจ้เพื่อไป หรือ ?' แผ่ ก็อตว่าไม่พ่อ น้องชาย เมื่อข้าพระองค์กล่าวว่า 'เจ้กลัวหรือ ?' แม่ก็ตอบว่า