ข้อความต้นฉบับในหน้า
โครงการบวชขอฃิกาแก้วหนอ่อน ๑ ล้านคน
ถูกกฎมิฏิตรเลิกอามในพระพุทธเจ้า
ลำดับนั้น มาตราดของพวกเขาคิดว่า "ทำไมหนอเถา ? บิดา (และ) มาตรจึงลำซ้อนอยู่" ไปกับลูกสะใภ้ ๓ คน เห็นชนเหล่านั้นนิ่งอยู่เองนั้นก็ว่า "ชนนำลื่นโทษศูนย์ต่อใครหนอเถา ?"
แลไปก็เห็นพระศาสดาจึงประคองแขนทั้ง ๒ ร้องลำนี้ว่า " พวกท่านอย่างบิดาคงของเราให้ พินาศ, พวกท่านอย่างบิดาของเราให้พินาศ. "
คนจะฆ่ากัน ทำร้ายกันน้อยลง ถ้าคิดว่าทุกคนเป็นญาติพี่น้องกัน
นายพรานถูกกฎมิตรได้ยินเสียงนั้นแล้ว" คิดว่า " เราจิ้นหยิบแล้วหนอ, นิว้าผู้นั้นเป็นพ่อด ของเรา, ตายจริง เราทำกรรมหนัก" แม้พวกกฎของเขาก็คว่า "นิว่าผู้นั้นเป็นตาของเรา, ตายจริง เราทำกรรมหนัก" " นายพรานถูกกฎมิตร เข้ไปตั้งมตาจิตไว้ว่า" คนนี้เป็นตาของเรา. " แม้พวกนายถูกของเขาเข้าไปในมตาจิตว่า" คนนี้เป็นตาของพวกเรา. "
ขณะนั้น คิดเศรษฐีผู้มีภาระคาของพวกเขาพูดว่า" พวกเจ้านั่งรังสีกันเร็วแล้วให้บิดาของฉันอธิษฐาน"
เขาทั้งหมดสำเร็จโทษผิดผล
พระศาสดา ทรงทราบจิตของเหล่านั้นแล้ว จึงให้ฉาพบได้. ชนเหล่านั้นทั้งหมด ถวายบังคมพระศาสดาแล้ว ให้พระองค์ต้อนโทษว่า " ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอพระองค์ทรงอธิษฐานโทษแทนพวกเขา" ดั่งนี้แล้ว นั่ง ณ ส่วนข้างหนึ่ง.
ลำดับนั้นพระศาสดา ตรัสอนุญูฟังพระพวกเขา. ในเวลาจบเทศนาน นายพรานถูกกฎมิตรพร้อมทั้งบุตรและละไม่มีตนเป็นที่ ๑๕ ตั้งอยู่ในโกลาปัตผลแล้ว. พระศาสดาเสด็จไปบิณฑบาต ได้เสด็จไปสู่กรรณทายหลังดัง. ลำดับนั้น พระอานนกระทูลถามพระองค์ว่า " วันนี้พระองค์เสด็จไปไหน ? พระเจ้าขา."
พระศาสดา. ไปสำนักของกฎมิตร อนัตทิ.
พระอนนท์. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ นายพรานกฎมิตรพระองค์ทำให้เป็นผู้ไม่ทำกรรมคือปานฉะนี้แล้วหรือ ? พระเจ้าขา.
พระศาสดา. เอ๋อ อนทน นายพรานกฎมิตรนั้นเป็นที่๑๕ตั้งอยู่ในศรัทธาอันไม่คลอนแคลน เป็นผูมดสงสัยในรัตนะ ๓ เป็นผู้ไม่ทำกรรมคือปานฉะนี้แล้ว.
พวกกฎมิตรกล่าวว่า "แม้รายของเขามีใช่หรือ ? พระเจ้าขา" พระศาสดา ตรัสว่า