เรื่องปฏิญาณชีวิต : หน้า 139/164

โครงการบรรซุบาลิกาแก้วหน่ออ่อน ๑ ล้านบาท ๒๗) เรื่องปฏิญาณชีวิต (๓๔) ข้อคามเบื้องต้น พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ในกรุงสวรรคดี ทรงปรารภอาชีวะชื่อปากะ ครัศพระธรรมเทพมหา นวิติ "น ปราส วิไลมา" เป็นต้น. ชาวบ้านสรรเสริญธรรมเทศนาของพระพุทธเจ้า ดังได้ดบมาหญิงแม่เรือนคนหนึ่งในกรุงสวรรคดี ปฏิบัติอาชีพ ชื่อปากะ ตั้งไว้ในฐานะด้ง ลูก. พวกมนุษย์ในเรือนใกล้เคียงของนางฟังธรรมเทศนาของพระศาสดาแล้ว มาพรรนานพระ พุทธคุณ โดยประการต่าง ๆ เป็นดังว่า "แหะ! พระธรรมเทศนาของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย นำอธิษฐาน(นัก)." นางอยากไปฟังธรรมแต่ไม่สมประสงค์ หญิงแม่เรือนนั้น ฟ้องรอคำสรรเสริญพระคุณของพระพุทธเจ้าแล้วประสงค์จะไปดูวิหาร แล้วฟังธรรม จึงเล่าว่ามันก็แก่ชรา แล้วกล่าวว่า "พระผู้เป็นเจ้า ก็ดินจัง" ไปสำนักของ พระพุทธเจ้า." อาชีวะนั้นห้ามว่า "อย่าไปเลย" แล้วก็เลยห้ามนางแม่เรือนอยู่แล้ว ๆ เล่า ๆ เสียทีเดียว. นางคิดว่า "พระผู้เป็นเจ้า นำให้เราไปวิหารฟังธรรม เราฆมิมนต์พระศาสดาแล้วฟัง ธรรมในที่นี้แหละ" ดังนี้แล้ว ในเวลาเย็น จึงเรียกบุตรชายมาแล้วส่งไปด้วยว่า "เจ้าจะไป, จน นิมนต์พระศาสดาเพื่อจะบัดตาการพรั่งนี้." บุตรชายนี้ เมื่จะไป ก็ไปย่องอยู่ของอาชีวะก่อน ไหว้อาชีวะแล้วนั่ง. ที่นั้น อาชีวะนั้นถาม เขาว่า "เธอจะไปไหน?" บุตร. ผสมะ ไปนิมนต์พระศาสดาตามคำสั่งของคุณแม่. อาชีวะ. อย่าไปสำนักของพระองค์เลย. บุตร. ไม่ได้ จะเป็นเจ้า, ผมจะไป. อาชีวะ. เราทั้งสองคน จักกินเครื่องสักการะที่คุณมองเธอทำถวายพระศาสนานั้น, อย่าไปเลย. บุตร. ไม่ได้ พระผู้เป็นเจ้า, คุณแม่กูดูผม. อาชีวะ. ถ้ากระนั้น ก็ไปเถิด, ก็แล ครั้นไปแล้ว จงมินด(แต่) อย่าบอกว่า "พระองค์พึงเสด็จไปเรือนของพวกข้าพระองค์ในที่โน้น ในทานโน้น หรือโดยหนทางโน้น(ทาง) เป็นเหมือนยืนอยู่เท่านั้นจะไปโดยหนทางอื่น จงหมุนเสี่ย.