โครงการบวชขอบสิกาแก้วหนอ่อน ๑ ล้านคน : หน้า 34/164

โครงการบวชขอบสิกาแก้วหนอ่อน ๑ ล้านคน ๔ เรื่องความเกิดขึ้นของนางกาสิกาอิฐ[๔] ข้อความเบื้องต้น พระสาธาดา เมื่อประทับอยู่ในพระเจตนา ทรงปรารถนาหญิงหมันคนใดคนหนึ่ง ครัสพระธรรม เทศน้ำนี่ว่า “นห เรียน เวร นี่เป็นต้น. มาตาฤกษ์ยินให้บูรณ์ ดังได้กล่าวมา นครลูกเพื่อนหนึ่ง เมื่ออดิทำอกทะลบแล้ว ทำการงานทั้งปวง ทั้งที่บ้าน ด้วยคุณเอง ปฏิบัติมาโดยคํ่าฯ ต่อมามารคาได้บอกแก่ว่า “พ่อ แม็กนำานางกาสิกาให้เจ้า.” บุ. แม่ อย่าพูดอย่างนี้เลย ฉันจับปฏิบัติแม่ไปจนตลอดชีวิต. ม. พ่อ เจ้าคนเดียวทำงานอยู่ ทั้งที่บ้าน, เพราะเหตุนัน แม้จึงไม่มีความสบายใจ เลย, แม่ครำานางกาสิกามาให้เจ้า. เขาแม้ห้าม (มรรคา) หลายครั้งแล้วได้ยินเสียง. มารคานั้นออกจากเรือน เพื่อจะไปสู่พระลูกแห่งหนึ่ง. ลําดับนั้น บุตรถามมาว่า “แม่จะไปพระลูกไหน?” เมื่อมารคาบอกว่า “จา ไม่ไตพระลูกชื่อโน่น” ดังนี้แล้ว ห้ามการที่จะไปพระลูกนั้นเสียแล้ว บอกพระลูกที่ชอบใจให้. มารคาได้ไป พระลูกนั้นนางกุมริกาไว้แล้ว กำหนดวัน (แต่งงาน) นางกุมริกา นั้นมา ได้ภายในเรือนของบุตร. นางกุมริกานั้น ได้เป็นหญิงหมัน. นั้น มารดาจึงพูดคํะบุตรว่า “พ่อเจ้าให้แม่ชู นางกุมริกา ตามชอบใจของเจ้แล้ว บัดนี้ นางกุมริกานั้นเป็นหมัน, ถีธรรมคาเตลูกที่ไม่มีบุตรขี้อิ่มหยาด, ประเดี๋ยวย่อมไม่สิ้นเรื่องไป, เพราะฉะนั้นแม่จึงนำงามมารกานอื่นมา(ให้เจ้)” แม่บุตรนั้นกล่าวห้ามอยู่ว่า” อย่าเลย แม่” ดังนี้ จึงได้กล่าว(อย่างนั้น)บ่อย ๆ. หญิงมัน ได้นําคำนี้ จึงคิดว่า “ธรรมคาเตแล้ว” ย่อมไม่อาจฝืนคําสั่งบุตรได้. บัดนี้ แม่ผัวคิดจะนำหญิงอื่นไม่เป็นหมันมาแล้ว ก็จะใช้เราอย่างทาสี, ถ้าอย่างไรเราพนันางบุตรคนหนึ่งมา เสียเอง” ดังนี้จึงไปยังพระลูกแห่งหนึ่ง ของนางกุมริกา เพื่อประโยชน์แก่สมิ, ถูกพวกชนใน ตราคุ้มกันว่า ” หล่อนพูดอะไรกันนั้น” ดังนี้แล้ว จึงอ้อนวอนว่า “ฉันเป็นหมัน ตะกูลที่ไม่มิบุตร ย่อมจิทยาย บุตรีของท่านได้บุตรแล้ว จักได้เป็นเจ้าของสมบัติ, ขอท่านโปรดยกบุตรนี้ให้แก่สมิงของฉันเถิด” ดังนั้นแล้ว ยังจะตรูบลูกน้องให้ยอมรับแล้ว จึงมาไว้ในเรือนของสามี.