ข้อความต้นฉบับในหน้า
โครงการบวชขอบสีกาแก้วหนอ่อน ๑ ล้านคน
ผู้ใดที่พระคาถามุ่งตรงต่อธรรมฐานแล้ว
บรมครูผู้วางระจิต ย่อมให้ธรรมะที่พอเหมาะอย่างเหมาะสม
พระศาสดาทรงทราบว่าพระนางทรงคิดเห็นอันภาพโดยความเป็นสภาพไม่เที่ยงแล้ว
จึงทรงพิจารณาดูว่า "พระนางจักสามารถทำสิ่งนี้แก่ตนได้เองหรือไม่หนอเนี้ยะ?"
ทรงเหน่าว่า "ถ้าไม่อาจอาการที่พระนางได้ปัจจัยภายนอก(เสียก่อน) จึงจะเหมาะ" ดังนี้แล้ว
เมื่อจะทรงแสดงธรรม ด้วยอ่านจรรมนะบาลเป็นที่สบายแห่งพระนางได้สรัสพระคาถาเหล่านี้ว่า
นันทา เธองคุษคฤยอัณธรรมยกนี้ อนาถirutไม่สะอาด
เมื่อเน่า ไหลออกอยู่ข้างบนไหลออกอยู่ข้างล่าง ที่พาชน
ทั้งหลายปราถนากันน่ะ;
สริระของเธอนี่ ฉันใด สริระของหญิงนั้นก็ฉันนั้น,
สริระของหญิงนั่น ฉันใด สริระของเธอนี่ก็นั่น
เธอคงเห็นธาตุทั้งหลายโดยความเป็นของสุข
อย่ากลำมาสู่โลกนี้อีก, เธอลิฏฐายความพอใจในทุกๆเรื่องแล้ว
จึงเป็นบุคคลผู้สูงเกี่ยวไป
พระนางนั้นทำสำเร็จโสดาปัตผล
ได้รับรางวัลว่าผู้มีพระภาคเจ้าทรงปรารถนาพระนางนันทาก็ภุญญ์ ได้สรัสพระคาถาเหล่านี้ด้วยประกอบนี้แหละ พระนางนันทาทรงส่งญาณไปตามกระแสเทพนา มรรครโลคาพิทผลแล้ว
พระกาลตำรวจอรดวงวิถีสนา
ลำดับนั้นพระศาสดา เพื่อจะตรัสสัญญาณธรรมฐาน เพื่อองค์การอบรมวิปัสสนาเพื่อมรรคผลทั้งสามยิ่งขึ้นไปแก่พระนาง จึงตรัสว่า "นันทา เธออย่าทำความเข้าใจว่า 'สาระในสริระนี้ มีอยู่ เพราะสาระในสริระนี้แม่เพียงเล็กน้อย ก็ไม่มี สริระนี้อันกรมลูก ๑๐๐ ท่อนขึ้น สร้างให้เป็นนครแห่งกรกุ้งทั้งหลาย'" ดังนี้
แล้วตรัสพระคาถานี้ว่า