ข้อความต้นฉบับในหน้า
โครงการบวงสรวงสลากแก้วหน่ออ่อน ๑ ล้านคน
พระนางทรงแสดงฤทธาและหญิงนั้นแล้ว ทรงแสดงอัตภาพ (ของตน) รู้สึกว่ากว่านางกก
(ซึ่งอยู่) ข้างหน้ามารพระชายาทรงส่อง เพราะเดินแต่เวลาที่ (พระนาง) ทรงเห็นรูปลักษณ์แล้วด้วย
ฤทธิ์ที่ย่อพระเนตรทั้งสองของพระนางจึงวิ่งเวียน พระนางมิต้องสูริโกนแสรรประเทศ
ทั้งหมดดั่งดูดไปแล้วว่า “โอ มงของหญิงนี้ก็งาม โอ หน้าผากก็งาม” ดังนี้ ได้มีสนเหาในรูปนั้น
อย่างรุนแรง
พระสาสถานทราบความยินดีองค์สุขจริงในรูปลักษณ์ของพระนางพลอม่อพระนาง
แสดงธรรม จึงทรงแสดงรูปนี้ให้ล่วงภาวะของผู้มีอายุ ๑๖ ปีมีอายุราช ๒๐ ปี พระนางรูปลนั้น
ทาได้ทอดพระเนตรมีจิตใจเบื่อหน่ายเวร “รูปนี้ไม่เหมือนรูปก่อนหนอ.”
พระสาสถาน(ทรงแสดงความเปลี่ยนแปลง) ของหญิงนั้นโดยลำดับเทียบอีคือ เพศ
หญิงฉลอดบุตรครั้งเดียว เพศหญิงกลางคน เพศหญิงแก่เพศหญิงแก่ครำราแล้วเพราะรชา
แมพระนางก็ทรงเบื่อหน่ายรูปนี้ในเวลาที่รุดิโปรมเพราะระชาโดยลำดับ
เหมือนกันว่า “โอ รูปนี้หยาดไปแล้ว” (ครั้น) ทรงเห็นรูปนี้นั้นมีฟื้นหัก ผมหงอก หลังโกง มี้
ซีโครงขึ้นฉูดคออ่อน มีไม่ทันนั่งข้างหน้าก็นั่งอยู่ ก็ทรงเน้นน่ะเหลือเกิน
ลำดับนั้นพระสาสถานทรงแสดงรูปหญิงนั้นให้เป็นรูปอันพายครองบัง ในขณะ
นั้นเองหญิงนั้นทิ้งไม่เท้าและพัดบาดาล ร้องเสียงรม ล้มลงที่ภาคพื้นมลงในมุตรและกรีสนอง
คน ก็บังเลือกไปมา พระนางรูปลนั้นทางทรงเห็นหญิงนั้นแล้วทรงเนื้อแน่นเต็มที
พระสาสถานแสดงมระของหญิงนั้นแล้ว หญิงนั้นถึงความเป็นศพของชั้น
ในขณะนั้นเองสายแหงหนองและหมุนหนองไหลออกจากปากแผล ๕ ท่ง ฯ ฝ่าสัตว์มีค่าเป็นต้นรุง
แข่งขันกันแล้ว
พระนางรูปลนั้นทางทรงพิจารณาคตพบแล้วทรงเห็นอัตภาพโดยความเป็นสภาพ
ไม่เที่ยงว่า “หญิงนี้ถึงความแก่ ถึงความเจ็บถึงความตาย ในที่นี้เอง ความแก่ ความเจ็บและความ
ตายมาถึงแก่รูปแม้นอย่างนั้นเหมือนกัน."และเพราะความที่อัตภาพเป็นสภาพอันพระนาง
ทรงเห็นแล้วโดยความเป็นสภาพไม่เที่ยงนั้นเองอัตภาพนั้นจึงเป็นอันทรงเห็นแล้วโดยความเป็น
ทุกข์โดยความเป็นอนัตตาอย่างเดียว
ลำดับนั้นนางทั้งสามปรากฏแก่พระนางดูดฤาไฟเผาลนแล้วและดูซากศพอันเขา