บทสนทนาระหว่างพระอานนท์และพระพุทธองค์เกี่ยวกับสังฆทาน : หน้า 36/236

ทาน...ก้างแห้ง... แม้ครั้งที่ ๓ แต่พระพุทธองค์ตรัสตอบเช่นเดิม เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจตรัสอย่างนี้ พระอานนท์จึงกราบทูลพระองค์ว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอพระองค์ทรงโปรดรับคู่ใหม่ของพระนางมหาปชาบดีโคคมีด้วยเถิด พระนางมีอุปการะมาก เป็นพระมาดจุลภู่ทองบำรุงเลี้ยงประทานพระอิธิรส (น้ำมะนาว) แต่พระองค์ในเมื่อพระชนม์สวรรคตแล้ว และแม้พระองค์ก็ทรงมีอุปการะแก่พระนางเป็นอันมาก พระนางทรงอาลัยพระองค์จึงทรงเข้าถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นสรณะ และทรงเว้นจากเวททั้ง ๕ ได้ประกอบด้วยความเลื่อมใส ไม่หวันไหวในพระรัตนตรัย และทรงประกอบด้วยอธิษฐานถึงที่สุดแห่งทุกข์ทั้งปวง” พระศาสนาทรงรับรองคำของพระอานนท์ และตรัสเช่นเดิม โดยตรงมุ่งให้พระนางได้บุญมาก ได้อานิสงส์มากๆ เพราะการถวายสังฆทานมีผลมากกว่าปาจึมปลีกทาน ดังพระดำรัสว่า “ดูคำอนันต์ เราไม่กล่าวปลุกปลุปลินว่ามีผลมากกว่าสังฆทาน โดยปรายใดๆเลย สังฆทานเป็นประพุทธของผู้หวังบุญ พระสงฆ์นั้นแหละเป็นประมุขของผู้บุญา และพระสงฆ์เป็นเนื้อนาบุญของโลก ไม่มีมนุษย์อื่นยิ่งกว่า” ในข้อนี้เราจะเห็นได้ว่า พระพุทธองค์ทรงเสริมจิตใจของผู้ให้โดยไม่เฉพาะเจาะจง (การให้สังฆทาน) เป็นสำคัญ เพราะการให้เช่นนี้แสดงถึงจิตใจที่มีกำลังมาก