ข้อความต้นฉบับในหน้า
การพัฒนาคุณภาพชีวิต
พระเจ้าปายาสี่กล่าวต่อไป)
4. ให้โดยทั้งขว้าง เหมือนโยนของเสียทิ้งไป ทั้งที่บ้างที
ของให้เป็นของดีแท้ๆ พวกให้ไปแบบทั้งขว้าง สภาพใจก็เสียไป
คุณภาพใก็เสีย ผลบุญที่ได้ก็พลอยเสียคุณภาพไปด้วย เวลาบุญ
ส่งผลก็ทำให้ได้รับแต่ของที่มีตำหนิ บางร่างบ้าง หรือได้มา
ไม่นาน ก็มีอันจะต้องตกแตกไปบ้าง เหมือนของที่ถูกทิ้งจะนั่น อีก
ความหมายหนึ่งก็คือ ให้แล้วละทั้งไปกลางคบ้าง ให้ไม่ต่อเนื่องบ้าง
เวลาส่งผลก็ขาดๆ หายๆ เช่น เกิดเป็นคนรวย ไม่นานก็มีทายาก รวย
ไม่ต่อด เป็นตัน
5. ให้โดยไม่เชื่อผลที่จะมีในอนาคต บางคนให้โดยไม่
แน่ใจว่าจะมีผลในอนาคตหรือผลในชาตหน้ า ให้แบบนี้ไม่ทุ่มเท
ในบุญ ความดีก็เกิดกับไม่ได้ไม่เต็มที่ เหมือนเวลาที่เราทำงานอย่าง
มีความเชื่อมั่นในผลสำเร็จ เราจะทุ่มเทความพอใจ ความเพียรอย่าง
เต็มที่ ผลงานที่ออกมาก็จะดีงาม ตรงข้ามถ้าทำอย่างไม่เชื่อมัน
ไม่แน่ใจ ความทุ่มเทในงานนั้นก็จะลดลง ผลสำเร็จของงานก็ลด
คุณภาพงานตามส่วน การให้แบบนี้จึงได้บุญน้อย ได้บุญไม่เต็มที่ ได้
บุญแบบไม่นั่นใจในผลของบุญเลย
อัสุปริสานนี้ เป็นการให้ที่มีการพัฒนาคุณภาพชีวิตน้อย
คือทำแล้วใจไม่ใส่ส่ ว่ามากนัก บางครั้งก็มีความขุ่นมัวปนมา
ก็มี เวลาบุญให้ผลก็ไม่เต็มที่ ให้ผลไม่ดีเท่าที่ควรจะเป็น ดังเรื่อง
ต่อไปนี้