Sacrifice for Greater Joy : หน้า 202/236

ٹาน...ก๊าวแร แห่ง... กว้างขวาง ยิ่งให้ยิ่งเกื้อกูล เป็นประโยชน์สุขแก่ชนทั้งหลาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งการยอมเสียและความสุขของตน ซึ่งถือว่าเป็นสุข ส่วนນ้อย เพื่อมุ่งประโยชน์สุขที่ยิ่งใหญ่ อันจะช่วยให้สรรพสัตว์ ทั้งหลายพ้นทุกข์ได้บั้น บั้นเป็นการเสียสละที่มีคุณค่า สะอาดบริสุทธิ์ พระโพธิสัตว์ทั้งหลายต่างก็มีประพฤติดีดังนี้ ดังพุทธภาษิตที่กล่าว ไว้ว่า ถ้าบุคคลพึงเห็นสุขอันยิ่งใหญ่ เพราะเสียสละสุขเล็กน้อย ผู้มีปัญญาพึงเสียสละสุขเล็กน้อย เพื่อให้เกิดสุขอันยิ่งใหญ่ ดัง เรื่อง สุเมธาธิษฎี ดังต่อไปนี้ สมถะธรรม (๑) ในสมยของพระที่ปังกรสัมพุทธเจ้า พระโพธิสัตว์ของ เราเกิดที่เมืองอรัมมวดี มีชื่อว่า “สมธรมพรหม” เป็นผู้มุ่งดังด้วย สมบัติมหาศาล รุ่งเรืองด้วยสุธีปัญญา เจนจบไตรเทวา ฉลาดใน ศิลปะทุกอย่าง วันหนึ่งนั่งอยู่ในที่ shining เกิดปัญญาพิจารณา เห็นว่า “การเกิดมาในโลกครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ให้เกิดทุกไม่รู้จัก หมดสิ้น เพราะเกิดแล้วก็ต้องแก่ แก่แล้วก็ต้องเจ็บ และตายไป หมุน เวียนกันอยู่เช่นนี้ ควรที่จะจะแสวงหาธรรมที่ไม่แก่ ไม่เจ็บและ ไม่ตาย ซึ่งเป็นธรรมอันเกษม ดับเสียซึ่งความทุกข์ร้อนทั้งปวง อันยัง ตัวเราต้องตายในวันข้างหน้า ต้องทนทุกข์รอคายมีสภาพ เงาเปื่อยปริกุลนี้ แล้วเกิดใหม่ได้ทุกอีก ในเมื่อเราจึงมุ่งหวัง