ก้าวแรกแห่งการทำบุญและการบูชาพระราชา : หน้า 66/236

ท่าน...ก้าวแรกแห่ง... "น้ำอัศจรรย์จริง สิ่งที่เราถวายแต่พระธรรมเสนาบดีนั้น ให้ผลทันตาเห็นทีเดียว" เขาไม่อาจจะปิดทรัพย์ที่มากมายขนาดนั้นได้ จึงคิดว่า ควรที่จะกราบบูชาพระราชาให้ทรงทราบดีว่า แล้วได้นำเอาทองคำจำนวนหนึ่งใส่ถาดไปเฝ้าพระราชา เล่าเรื่องทั้งหมดให้ทราบ พระราชาก็ส่งราชบูรณะไปขนทองคำที่ท่านนาของเขามา ฝ่ายราชบูรณะพอไปขนทองเป็นจำนวนมากมาได้ที่พระลานหลวง พลางคิดว่า “ทองคำนี้เป็นของพระราชา” พอเทออกมาทองคำก็กลายเป็นก้อนดินไป พระราชาทอดพระเนตรเห็นดังนั้น รู้สึกประหลาดใจมาก จึงถามว่า “พวกเธอคิดอย่างไรหรือ” พวกราชบูรณะตอบล่าว่า “พวกข้าพระองค์คิดว่า ได้มาหมดของพระราชามา” พระราชารับสั่งว่า “เธอคิดอย่างนั้นไม่ถูก เธอต้องคิดเสียใหม่ ฟังเสียใหม่ว่า นี่เป็นสมบัติของนายปุณณะ” ราชบูรณะทำตามที่พระราชารับสั่ง และแล้วสมบัตินั้นก็กลายเป็นทองคำในทันที พระราชารับสั่งให้เหล่ามาตย์ประชุมกัน แต่งตั้งและมอบตำแหน่งเศรษฐีให้แก่นายปุณณะและตั้งชื่อให้ใหม่ว่า “พุทธเศรษฐี” แปลว่า เศรษฐีผู้มีทรัพย์มาก จะเห็นได้ว่า นายปุณณะได้ทำบุญในเขตที่ครบรอบทั้งสัมปทา ๕ ผู้รับ คือพระสารีบุตร เป็นพระอรหันต์ เป็นทักขิไณยบุคคลผู้เลิศ ปัจจัยที่ควรได้มากด้วยความบริสุทธิ์ แม้จะเป็นอาหารของชาวบ้านธรรมดา แต่เป็นของบริสุทธิ์ เจตนาของเขาดีทั้ง ๓ กาล คือ