การบำเพ็ญทานและกำลังของสัจจะฐาน : หน้า 220/236

220 ทาน...ก๋าว แห้ง... ท่านผู้เป็นฤาษี ท่านบริจาคฐักฐานที่บุคคลอันทำได้ง่าย ข้าพเจ้า จัดให้พร ขอท่านจงเลือกพรตามที่ท่านปรารถนาเกิด" พระโพธิสตว์ตรัสว่า “ขแต่ท่าวสักกา ทรัพย์ก็ดี กำลัง ก็ข้าพเจ้ามีเพียงพอแล้ว อันนี้ คลังหลวงของข้าพเจ้าก็บริบูรณ์ ไม่ขาดแคลน ข้าพเจ้าเป็นคนดดยอมชอบใจแต่ความตายเท่านั้น ขอให้โปรดพระราชทานความตายให้แก่ข้าพเจ้าเถิด ท่าวสักกา จึงว่่า “ขึ้นชื่อว่าทาน มีใช้ผลในภาชั้นหน้า เท่านั้น แต่ทานยังให้ผลในปัจจุบันนี้ด้วย เพราะฉะนั้นท่านจง ตั้งสัจจะฐาน อาศัยบุญแห่งทานของท่านเถิด ด้วยกำลังแห่ง สิจะนั้น พระเนตรของท่านจะเกิดขึ้นเหมือนเดิม เพราะว่าถึง เราจะเป็นท่าวสักกา ก็ไม่สามารถประทานให้ได้ แต่สามารถจะ บอกวิธีที่จะทำให้เจบญูได้” พระโพธิสตว์จึงมีกำถึงทานบารมีของตน ตั้งสัจจะฐาน ว่า “ฉะนั้นหลายที่มาขอฝ้นั้น ต่างเภคต่างวรรณะกัน ผู้ใด มาขอฝืนเรา ผู้นั้นก็เป็นที่รังของเรา ด้วยสัจจะวาจานี้ ขอยืนตา จงเกิดแก่เราเถิด” ทันทีที่ตั้งสัจจะวาจาจงลง นัยน์ตาข้างหนึ่งก็เกิดขึ้นกับพระ โพธิสตว์ทันที พร้อมกันนั้นท่านก็งัสัจจะฐานอีกข้อหนึ่งว่า “พราหมณ์ผู้โดนขอ นัยน์ตาข้างหนึ่ง ยังไม่ให้ นัยน์ตาอีกทั้ง ๒ ข้างไปแค่เพราะหมดฝันนี้ ปีติสนั่นได้รับมภิมาณ ความ โสมันต์ไม่บ่อยังก็เกิดขึ้น ด้วยสัจจะวาจาในข้อนั้น