ข้อความต้นฉบับในหน้า
22p
ทาน...กิ่วแร้งแห่ง...
ให้แก่พระมหานุ่นในทันที หมอได้ผสมยาโรยในพระเนตรของ
พระองค์ เพื่อให้หลุดออกมา ในที่สุดพระเนตรได้หลุดออกจาก
เบ้าตาลงมาห้อยอยู่ พระราชาทรงมีทุุกเวทนามาก พระโโลหิต
ไหลลงเปียกชุ่มพระพยุห์ไปทั้งจุด เหล่าสมุนและอำนาจตบี้เห็น
เหตุกาณ์เช่นนั้น ต่างรู้สึกสงสารพระราชาได้มอบลงที่แทบ
พระบาทของพระราชา ร้องไห้ร่ำครวญว่า
"ขอพระองค์ อย่าพระราชาทนเลย ขอพระองค์จง
พระราชานสิ่งอื่นเถิด อย่าพระราชนพระเนตรเลย"
ฝ่ายพระราชาทรงอดกลั้นเวทนา แล้วตรัสว่าอย่ได้ซักซ้า
นกเลย หมอจึงประกองพระเนตรรแล้วเอากรรไกรตัดเส้นเอ็นที่ติด
อยู่ให้ขาดออกจากกัน น้ำพระเนตรไหลวังไว้ฝ่ายพระหัตถ์ของ
พระราชา พระราชาทอดพระเนตรเห็นดวงตานั้นแล้วตรัสว่า
"มาเกิดพระมหณ์ เราจะไม่รัดดวงตานี้
ก็หามิได้ แต่พระสัณห์ญาณเท่านั้น ที่
เรารักยิ่งกว่าดวงตาของเรา ยึดร้อยเท่าพัน
ทวี ขอผลแห่งการบริจาคดวงตานี้ จงเป็น
ปัจจัยแก่พระสัณห์ญาณเทิดด
แล้วพระองค์ก็ทรงมอบดวงตาให้แก่พระมหาณ์ พระมหานิ
หยิบดวงตาไสดในบาตของตน ด้วยอนุภาพแห่งการบริจาคของ
พระเจ้าเสรีราชัน ดวงตาก็ลงบาตพราหมณ์ได้พอเหมาะพอควร
เหมือนเดิมของตน