ข้อความต้นฉบับในหน้า
๒๕
ทาน...กายแรกลัง...
ทานอุบาบารมี
การให้อย่างต่อเนื่องย่อมเพิ่มพูนความเมตตาความปิติแก้
ผู้ให้ ทำให้ใจเปิดกว้าง เชื่อมั่นในการทำความดี น้อมนำไปเพื่อ
การให้ทีี่ยงๆ ขึ้นไป แม้กระทั่งอวัยวะในร่างกายของตนเอง พระ
โพธิสต Green ดีจะให้โดยไม่หวั่นไหวเลย เช่น เรื่องของพระเจ้
สิริราช ต่อไปนี้
พระเจ้าสีวราช ( g)
เมื่อครั้งที่พระโพสิตว์เกิดเป็นพระเจ้าสีวราช ครองกรุง
ลิพี พระองค์มีปกติยืนในการบริจาคทานทุกวัน วันละแสน
ในโรงทาน 6 แห่ง คือ ที่ประชุมเมืองทั้ง 4 ที่มกลางพระนคร
และที่ประชุมราชานิเวศน์อีก 1 แห่ง พอถึงวันพระ พระองค์จะเสด็จ
ไปโรงทานด้วยพระองค์เอง ทรงตรวจดูการถวายทานทุกสิ่งทุกอย่าง
เรียบร้อยแล้ว มิจฉจใจที่บืบานมาก พระองค์ทรงให้ย่างขึ้นไป
เรียง ๆ จนกระทั่งมองเห็นว่า ไม่มีสมบัติอะไรเลยที่พระองค์ไม่เคย
ให้ สมบัติดายนอกทุกอย่างก็ให้ครบบริบูรณ์แล้ว จึงมีความคิดว่า
ในนจะมีคนที่มาอวดตนเป็นของภายในบ้าง เพราะการให้นัน
ทำให้มีความสุขอย่างยิ่ง
จึงดำริว่าไปว่า “เมื่อไหร่จะได้มีใครมาขอไทยธรรม อัน
(๑) จริยาปฏิภาค พระสูตรและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏ ฯ เล่ม ๑๔ หน้า ๑๒๔