การพัฒนาคุณภาพชีวิตผ่านเรื่องราวของนางวิสาขา : หน้า 119/236

เข้ การพัฒนาคุณภาพชีวิต ครั้งหนึ่งมีการเศรษฐีต้องการหญิงสาวผู้ประกอบด้วยลักษณะเบญจ์กัลยาณี มาเป็นคู่รองของบุญวัฒนมาร บุตรของตน เขาจึงสั่งให้พราหมณ์นำ ๘ คน ไปหาสาวงามที่พร้อมด้วยลักษณะเบญจ์กัลยาณี เมื่อพบแล้ว จงมอบวงมาลัยทองคำ อันมีค่าแสนหนึ่งแก่นาง พลางเดินทางค้นหาตามนครใหญ่ๆ จนกระทั่งถึงเมืองสเกต เข้ไปพักอยู่ในศาลาริมแม่น้ำแห่งหนึ่ง ขณะนั้นเองเกิดฝนตก ทุกคนพากันว่าวสถานที่ยืนหลบฝน รวมทั้งหญิงบริวารทั้ง ๕๐๐ คนของนางวิสาขากิริยาหลบฝนเข้าไปอยู่ที่ศาลาแห่งนี้ด้วย ส่วนหญิงวิสาขาเดินไปตามปกติ เข้ไปยังศาลาด้วยผ้าและอาภรณ์เปียกโชก พวกพราหมณ์ซึ่งอยู่ในศาลานั้นได้สังเกตเห็นลักษณะอันดีของนางวิสาขา และปรารถนาจะเห็นลักษณะฟันของนางจึงแก้ล้งกล่าวแก่นางและกั้วว่า “แม่หนูคนนี้เป็นหญิงเฉยชา ไม่มีวิ่งมาสู่ศาลา” นางวิสาขาตอบว่า “ชน ๔ จำพวก คือ พระราชา ช้าง-มงคล บรรพชิต และสตรี เมื่อวิ่งย้อมไม่งาม” พวกพราหมณ์ถามถึงเหตุผลอย่างอื่นอีก นางวิสาขาให้เหตุผลอธิบายว่า “หากฉันวิ่งแล้วเหยียบชายผ้าผืน หรือสิ่งสลมลงบนพื้นดิน มือและเท้าก็จะพังหักได้ แต่เครื่องแต่งตัวนี้เปียกแล้ว ก็จักแห้งได้” พวกพราหมณ์เห็นลักษณะสมบูรณ์พร้อมของนางวิสาขาแล้ว จึงคล้องพวงมาลัยทองคำให้เป็นการหนุนไว้ก่อน