ข้อความต้นฉบับในหน้า
เทวน...ก้าวแห่ง....
๒๐๔
เทวน...ก้าวแห่ง....
เสด็จไปยังงจันทตามแห่งหนึ่ง จึงเกิดเหตุโกลาหลเป็นการใหญ่
ด้วยว่าชนทั้งหลายพากันแย่งถังทาง เพื่อรับเสด็จพระศาสดา
คราวนั้นสูเมธกษัตรีบได้เหลาะทางอากาศ เห็นมหาชนกำลังถางทาง
อย่างร่าเริงดี จึงถามขึ้นว่า "ท่านทั้งหลาย กำลังถางทางนี้เพื่อ
ประโยชน์แก่ผู้ใด"
ชนทั้งหลายจึงตอบว่า "ท่านถวาย บัดนี้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้บังเกิดขึ้นแล้วในโลก เรากำลังทำทางเพื่อรับเสด็จ
พระพุทธเจ้าพระองค์นั้น"
พอสูเมธกษัตรีได้ยินคำว่า "พระพุทธเจ้า" เท่านั้น ก็เกิด
ความดีใจยิ่งเป็นล้นพ้น จึงคิดว่า "เราจักหว่านพิชอันเป็นมงคล
ในโอกาสนี้ อย่าให้โอกาสอันดีผ่านเราไปเลย" จึงบอกแก่คนทั้ง
หลายว่า "ถ้าท่านชำระหนทางเพื่อพระพุทธเจ้า ของให้โอกาส
แก้เราด้วย แม้เราก็จะชำระหนทางถวายพระองค์เช่นกัน"
ชนทั้งหลายเห็นฤทธิ์มีฤทธิ์ทะเหินเดินอากาศได้ จึง
พร้อมใจกันมอบที่ซึ่งเต็มไปด้วยโคลนตามให้แก่กู่ว เมื่อฤทธิ์ได้ที่
จะชำระหนทางแล้วก็ยินดี มีพระพุทธคุณเป็นอารมณ์ คิดว่า "เรา
อาจจะทำหนทางนี้ให้เสร็จด้วยฤทธิ์ก็ได้ แต่น้อยจะไม่ทำให้ใจ
ของเราได้ความยินดีเต็มที่ ควรที่เราจะชำระหนทางด้วยกำลังกาย
ของเรานี่ดีกว่า"
คิดดังนี้แล้วจึงเพรียงขนดินไปผสมในที่กลุ่ม ยังเหลืออีก
ประมาณช่วงตัวบรบจึงจะสำเร็จ ขณะนั้นเองพระพุทธเจ้าพร้อม